به نقل از ویفروم، کارگران در سراسر جهان، با یک سری چالش‌های غیرمنتظره مواجه هستند. همه‌گیری کووید-۱۹ که به سرعت با رکود اقتصادی و تورم فزاینده دنبال می‌شود، محیط کاری نامطمئن و ناپایدار ایجاد کرده است اما کارکنان در مواجهه با این چالش‌ها انعطاف‌پذیری زیادی از خود نشان داده‌اند.
در گزارش سال ۲۰۲۲ تغییر قابل‌توجهی به سمت ارزش‌ها رخ داد و همه‌گیری باعث شد بسیاری از کارکنان آنچه از شغل خود می‌خواستند را بازنگری کنند. استعدادها، جذب سازمان‌هایی شدند که اولویت‌های خودشان را منعکس و تعادل بین کار و زندگی را بیشتر می‌کردند.
با ورود به سال ۲۰۲۳، آشفتگی مالی بّعد جدیدی به اولویت‌ها و انتظارات کاری اضافه کرده است. تمایلی به کارفرمایان انعطاف‌پذیر مبتنی بر ارزش‌ها رخ نداده است اما کارگران به دنبال ثبات و امنیت هستند.
با نااطمینانی اقتصادی که بر کارگزان حاکم است، بیش از یک سوم آنان نگران از دست دادن شغل خود هستند، در حالی که نزدیک به دو سوم می‌گویند که اگر شغلی تامین‌کننده امنیت نباشد آن را نمی‌پذیرند. با این حال، کارگران هنوز به ارزش‌های خود احترام می‌گذارند و اگر شغلی با اولویت‌های اجتماعی و زیست‌محیطی آنان همخوانی نداشته باشد آن را نمی‌پذیرند.
مردم به‌طور فزاینده‌ای از کارفرمایان خود انتظار دارند که به آنان به صورت افزایش حقوق و یارانه کمک شود تا از بحران هزینه‌های زندگی عبور کنند. بسیاری از کارفرمایان واقعاً این کار را انجام می‌دهند و کمتر از نیمی از افراد گفتند که شرکت به آنان کمک می‌کند تا با افزایش هزینه‌های زندگی مقابله کنند.
سال گذشته، ۶۱ درصد فکر می‌کردند که قبل از ۶۵ سالگی بازنشسته می‌شوند، اکنون فقط نیمی از آنان به این مورد فکر می‌کنند. در حالی که، هفت نفر از هر ۱۰ کارگر می‌گویند که وضعیت مالی آنان مانع از بازنشستگی آنان می‌شود و برخی به فکر فراموشی دوران بازنشستگی هستند.
این مورد پیامدهای روشنی برای محل کار آینده دارد زیرا بسیاری از کارفرمایان در حال حاضر با نیروی کار سالخورده کار می‌کنند همچنین کمبود شدید استعداد تا حدی به دلیل بازنشستگی زودهنگام افرادی است که در نتیجه همه‌گیری به وجود آمد. همه ما آگاه هستیم که محل کار و الگوهای کاری در حال تغییر هستند. رقابت برای استعدادها همچنان شدید است و بسیاری از مهارت‌های دیجیتالی مورد نیاز برای محل کار آینده نیز اندک هستند.
در سال‌های اخیر، به‌طور فزاینده‌ای آشکار شده است که کارگران به دلیل مسائلی مانند تعادل بین کار و زندگی، ارزش‌ها و احساس تعلق، آماده ترک شغل خود هستند. بیش از نیمی از افراد این مطالعه اظهار کردند که اگر احساس کنند به شغل خود تعلق خاطر ندارند یا هدفی دنبال نمی‌کنند، استعفا می‌دهند.
چالش‌های اقتصادی که ما با آن مواجه هستیم، انحراف جدیدی در برخی از این روندها ایجاد کرده است. هر شرکتی باید برای ایجاد یک محیط کاری شاد، مجهز و امیدبخش تلاش کند که مردم احساس کنند به آن تعلق دارند. این به معنای گوش دادن به نظرات کارگران و احترام به ارزش‌های آنان است.
این کار باید در کنار ایجاد شغل ایمن، مطمئن، انعطاف‌پذیر و با ثبات مالی برای کارگران انجام شود. کسب‌وکارهایی که از کارمندان خود در شرایط سخت‌تر اقتصادی حمایت می‌کنند، در زمان آسانی از مزایای ماندگاری بهره‌مند می‌شوند. این نه تنها به جلوگیری از کمبود استعدادهای آینده کمک می‌کند بلکه باعث ایجاد ظرفیت بیشتر و نیروی کار مولد می‌شود که به نفع همه است.
