برای حل یک مساله سخت آن را از نو تعریف کنید

بخش نخست // تحقیقات نشان می‏‏‌دهد که شرکت‌ها پیش از تلاش برای حل مسائل، کمترین کوشش را به بررسی و درک آنها اختصاص می‏‏‌دهند و تیم‏‏‌ها با ورود فوری به فرآیند حل مساله، توانایی طراحی راه‏‏‌حل‏‏‌های نوآورانه را از خود می‏‏‌گیرند. نویسندگان این نوشتار پیشنهاد می‏‏‌کنند شرکت‌ها پیش از حل مساله، زمان مناسبی را به چارچوب‏‏‌بندی مساله اختصاص دهند که فرآیندی برای درک و تعریف مساله است. کاوش چارچوب‏‏‌های متفاوت مثل تماشای یک صحنه با عدسی‏‏‌های مختلف دوربین برای تنظیم زاویه، دیافراگم و فاصله کانونی است. عدسی زاویه باز نسبت به عدسی دورنگار تصویر بسیار متفاوتی به شما می‏‏‌دهد و حتی تغییر زاویه و فاصله کانونی هم به تصاویر متمایزی منجر می‌شود. چارچوب‏‏‌بندی مساله کارآمد هم مشابه همین است: بررسی یک مساله از زوایای گوناگون به شما کمک می‏‏‌کند بینش تازه‏‏‌ای به دست آورید و ایده‏‏‌های نو بسازید. این مطلب رویکردی متشکل از پنج فاز را برای چارچوب‏‏‌بندی مساله معرفی می‏‏‌کند: در فاز گسترش، تیم تمام ابعاد مساله را شناسایی می‏‏‌کند. در فاز بررسی، به علل ریشه‏‏‌ای مساله می‏‏‌پردازد. در فاز همدلی، دیدگاه ذی‌نفعان کلیدی را در نظر می‌گیرد. در فاز ارتقا مساله را در بستر گسترده‏‏‌تری قرار می‏‏‌دهد و در نهایت در فاز تجسم، نقشه مسیری به‏‏‌سوی خروجی مطلوب ترسیم می‏‏‌کند. دو فاز اول را در این بخش و سه فاز بعدی را در بخش دوم این مطلب بررسی خواهیم کرد.