- امروز : یکشنبه - ۲۲ تیر - ۱۴۰۴
- برابر با : Sunday - 13 July - 2025
اخبار ویژه
شرکت‌های دانش‌بنیان استان در تنگنای زیرساخت، مالیات و قطعی اینترنت
تطبیق هویتی صاحب کالا در قبض انبار و اظهارنامه الزامی شد
ضرورت اصلاح ترکیب هیات‌های بدوی و تجدیدنظر مطالبات تامین اجتماعی برای تضمین آرای منصفانه
گامی مهم در رفع چالش کمبود نیروی کار ماهر در ایران
حفظ امنیت سازمان با کمک کارکنان
۱۲۰ ردیف تعرفه به فهرست ترخیص درصدی افزوده شد
جنگ، بورس و سهامدار خرد
سند توسعه کشت گیاهان دارویی و طب سنتی خراسان رضوی با اعمال اصلاحاتی نهایی شد
سرمایه اجتماعی
دوای مهاجرت متخصص‌ها
احمد عطارزاده، کارشناس اقتصاد دیجیتال // اگر در دهه ۱۹۵۰ از کسی می‌‌‌پرسیدید که سرمایه انسانی یعنی چه، حتما شما را به تمسخر می‌‌‌گرفت؛ چرا که از نظر بیشتر مردم، سرمایه یعنی ابزار تولید، زمین، ساختمان و پول. اما در دهه ۱۹۶۰ بود که گری بکر اقتصاددان، مفهوم جدیدی را وارد نظریه‌‌‌پردازی اقتصادی کرد. بکر در مطالعات بررسی رابطه میان آموزش و سطح درآمد پی برد که بین سرمایه فیزیکی و تولید خلأ وجود دارد و در سال ۱۹۶۴ مفهوم سرمایه انسانی را ابداع کرد. بکر بین دو نوع سرمایه انسانی عام و سرمایه انسانی خاص تمایز قائل شد. در نظر بکر شرکت‌‌‌ها تمایل چندانی برای پرورش سرمایه انسانی عام ندارند، چراکه باور دارند این نوع سرمایه در هر کسب‌‌‌وکار و سازمانی کاربرد دارد و هزینه کردن برای آن یعنی پرداختن هزینه نیروی انسانی سایر سازمان‌‌‌ها از جیب کسب‌‌‌وکار خود. در مقابل، شرکت‌‌‌ها با فراغ بال حاضرند برای سرمایه انسانی خاص هزینه کنند؛ چراکه این نوع تخصص فقط در کسب‌‌‌وکار خودشان کاربرد دارد.
نقش اعتماد بر رشد اقتصادی
سرمایه فیزیکی، مالی و انسانی سه مولفه تاثیرگذار برای تحقق رشد اقتصادی محسوب می‌‌شوند. اکثر قریب به اتفاق دانشمندان و محققان اقتصادی اذعان دارند، در صورت نبود سرمایه اجتماعی امکان جذب و تجمیع سرمایه‌های فیزیکی، مادی و انسانی بعید به نظر می‌‌رسد.
