او اظهار کرد: گردش مالی صنعت لوازم‌خانگی در سال به‌طور متوسط ۵/ ۶ تا ۷میلیارد دلار است. کشورهای منطقه در سال بین ۳۷ تا ۳۸میلیارد دلار لوازم‌خانگی وارد می‌کنند. بنابراین صنعت لوازم‌خانگی ایران با توجه به نرخ پایین دستمزدها، مزیت‌‌‌های حمل‌ونقل، نرخ ارزان انرژی و… این پتانسیل را دارد که بازار داخل و منطقه را پوشش دهد.
هاشمی با بیان اینکه عمق ساخت داخل در صنعت لوازم‌خانگی به‌طور میانگین ۷۰ تا ۷۵درصد است، ادامه داد: عمق ساخت داخل در گروه تلویزیون ۳۵درصد، کل وسایل گازسوز ۱۰۰درصد و وسایل برقی حجیم مثل یخچال و فریزر ۶۵ تا ۷۵درصد است. طی سه‌سال گذشته از طریق ساخت داخل ۱۶۰ تا ۱۷۰میلیون دلار صرفه‌جویی ارزی صورت گرفته است.
دبیرکل انجمن لوازم‌خانگی با اشاره به تعدد واحدهای تولید لوازم‌خانگی، گفت: اگرچه تعدد واحدها برند‌سازی را مشکل کرده است اما درجه تمرکز فرق می‌کند. مثلا در حوزه کولر گازی تقریبا ۱۲واحد مجوز دارند اما ۸۶درصد بازار در دست ۴واحد است. همچنین درجه تمرکز در گروه کالایی پکیج ۹۲درصد، در تلویزیون ۷۳درصد، در ماشین لباسشویی ۸۳درصد و در یخچال و فریزر ۴۰درصد است. هاشمی تصریح کرد: ۸۵درصد نیاز بازار توسط تولیدات داخلی امکان پوشش‌‌‌دهی دارد که در برخی کالاها این عدد بالاتر است.
وی ادامه داد: صادرات نیز سالانه ۳۵۰ تا ۴۰۰میلیون دلار است که البته با توجه به میزان ارزبری، تراز ارزی منفی است که برای برابرشدن تراز و حرکت به سمت مثبت‌کردن تراز، باید صادرات توسعه یابد.
هاشمی همچنین سهم ارزش‌افزوده لوازم‌خانگی از ارزش‌افزوده کل صنعت را ۴/ ۱درصد برشمرد و گفت: فشارهای هزینه‌‌‌ای همچون نرخ ارز و قیمت‌گذاری دستوری سبب سیر نزولی سهم ارزش‌افزوده این صنعت شده است.
وی شاه‌‌‌بیت همه مشکلات را موضوع تورم برشمرد و گفت: تورم موجب افزایش هزینه‌‌‌های تولید می‌شود و علاوه بر آن، تفاوت نرخ ارز نیمایی و آزاد آسیب‌‌‌های جدی به صادرات وارد می‌کند. این در حالی است که موضوع تحریم‌‌‌ها همچنان تداوم دارد که با خود مشکلاتی همچون زیاد شدن هزینه صادرات، محدودیت نقل و انتقالات ارزی، عدم‌اتصال به شبکه ارزش جهانی تولید و تجارت و… را به دنبال دارد. در کنار مشکلات یادشده، محدودیت منابع ریالی از سوی بانک‌ها و سیاستهای انقباضی بانکی سبب شده است تا هزینه‌‌‌های سرمایه‌گذاری افزایش یابد.
