کمبود نقدینگی به واسطه وقوع تورم و بی‌‌‌ثباتی نرخ ارز رخ می‌دهد باعث شده سرمایه‌‌‌گذاری‌‌‌ها و توسعه بنگاهی متزلزل شوند. اگر واحد صنعتی نتواند خود را با سرمایه‌‌‌گذاری توسعه داده و بازسازی و نوسازی خود را در دستور کار قرار دهد، امکان ادامه رقابت ندارد. آنچه به عنوان ورودی به بنگاه اثر مهمی در تولید دارد، سرمایه در گردش است.
یزدان بخش در گفت‌وگو با دنیای اقتصاد گفت: تهیه مواد اولیه، استخدام نیروی انسانی و به‌کارگیری انواع عوامل تولید، نیازمند سرمایه در گردش هستند. تهیه این عوامل به صورت نقدی صورت می‌گیرد. در شرایط تورمی کشور، وجوه در اختیار بنگاه‌ها بسیار کمتر از میزان مورد نیاز آنهاست.
این موضوع باعث می‌شود تا پرداخت هزینه‌های مختلف توسط بنگاه‌ها با مشکل مواجه شود. در این شرایط، بنگاه‌های مالی و بانک‌‌‌ها باید با لحاظ کردن تورم و ارزش ریالی بازار ارز به تامین مالی دست بزنند. او افزود: مبنای کاری امروز بازار بر اساس نرخ دلار و یورو تعیین می‌شود. تاثیر اقتصادی نوسانات دلاری و تورم اثر مستقیمی بر سرمایه در گردش و نقدینگی بنگاه‌های تولیدی می‌‌‌گذارد. در ادامه، این فقدان نقدینگی بنگاه‌ها بر تولید و بر مردم اثر می‌‌‌گذارد و شرایط را تغییر می‌دهد. از سوی دیگر، مسوولان اقتصادی نگران هستند اگر سرمایه در گردش بنگاه‌ها با رشد مواجه شود و نقدینگی کافی در اختیار آنها باشد، با تورم بیشتری رو‌به‌رو خواهیم شد. این موضوع قابل ارزیابی و کنترل است. نخستین خواسته بنگاه‌ها سرمایه در گردش برای تامین مواد اولیه است. وقتی چرخ تولید بچرخد و سرمایه در گردش در اختیار بنگاه‌ها به میزان مطلوب باشد، شرایط کارآفرینی نیز بهبود می‌‌‌یابد و بنگاه‌ها توان پرداخت به‌موقع حقوق کارکنان خود را دارند.
این عضو کمیسیون صنایع اتاق ایران در ادامه گفت: در شرایط کنونی باید بازه زمانی گردش سرمایه در میان بنگاه‌ها کوتاه‌‌‌تر شود و سرعت انتقال و چرخش پول بیشتر از قبل شود. این مهم نیاز به تبادل و فعالیت بیشتر در بازارها و بهبود شرایط بازار دارد. اکنون دریافت مبالغ حاصل از فروش کالا در بازه‌های طولانی‌مدت چندین ماهه رخ می‌دهد و همان مبلغ نیز بعضا به صورت تهاتری دریافت می‌شوند. در این زمینه به واسطه تاخیرهای موجود، بهتر است بانک‌‌‌ها به کمک بنگاه‌ها بیایند و با تامین سرمایه تولیدکنندگان، شرایط را برای ادامه کار تولید، تسهیل کنند.
