تبیین پیشنیازهای تحول دیجیتال در صنعت در سییکمین جلسه هیات رئیسه اتاق مشهد صورت گرفت؛ لزوم مشارکت با ذینفعان در پایداری امضای تفاهمنامه همکاری مشترک آموزشی در حوزه کشاورزی افزایش شناخت تجار ایران و بنگلادش از ظرفیتهای متقابل، پیشنیاز توسعه روابط است پذیرش انسانیت در محیط کار زخم کاری بر تن سلامت بررسی پیشنهاداتی برای تدوین آییننامه قانون حمایت از مالکیت صنعتی
آب، یکی از عناصر اصلی برای توسعه اقتصادی است، به ویژه در ایران که کشاورزی در اقتصاد کشور سهم بزرگی دارد. 26درصد اشتغال کشور و 28درصد اشتغال در خراسان رضوی مربوط به بخش کشاورزی است. 23درصد تولید ناخالص داخلی نیز مربوط به همین بخش است که بعد از خدمات، دومین صنعت بزرگ کشور در تولید ناخالص داخلی به حساب می آید. اما لازمه توسعه کشاورزی و اصلا وجود آن، آب است. این درحالی است که این روزها بحران آب وحشتناک ترین چهره اش را به ما نشان می دهد و بیشتر از هر زمان دیگری ما را می ترساند. این مسئله را می توان در تغییر رویکرد سیاست مداران به موضوع آب در تدوین برنامه هفتم توسعه ببینیم.
پنجمین جلسه کمیسیون آب و محیط زیست اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی خراسان رضوی با دستور کار بحث و گفتوگو در خصوص چگونگی تامین کسری آب شهر مشهد در سال 1403، راهکارهای موجود در این زمینه و تاکید بر مدیریت مشارکتی حوزه آب، برگزار شد.
گزارشهای رسمی منتشر شده از منابع رسمی نشان از تداوم خشکسالی در سال آبی که بهتازگی پشت سر گذاشته شده، دارد. بهاینترتیب سایه سنگین این پدیده سه سال است که منابع آب را تحتتاثیر قرار داده است.
بررسی مدلهای تغییر اقلیمی ایران، از احتمال وقوع بیهنجاریهای دما تا افق 2040 در نیمه شمالی کشور و تغییرات عمده در بارشهای یکروزه و افزایش روزهای خشک در سایر نقاط، بهخصوص نیمه شرقی کشور حکایت دارد.
عمده سدهای کشور به گل نشستهاند و ذخیره آبیشان کمتر از آن است که یک ماه و نیم آینده توان تامین آب شرب کشور را داشته باشند. بهویژه آنکه پاییز خشک و بیبارانی داشتهایم. از سوی دیگر، بهدلیل استفاده بیمحابا از آبهای زیرزمینی، آن ذخیره را از دست دادهایم. ذخیرهای که در برخی شهرها بهدلیل عدم رعایت اصول دفن پسماند، آلوده به شیرابه است.
مرتضی تهامیپور/ عضو هیاتعلمی دانشگاه شهید بهشتی* توسعه مبتنی بر مصرف آب در بخش کشاورزی در دهههای اخیر به وضعیتی منجر شده است که در حال حاضر سهم عمده (حدود ۸۰درصد) منابع آب تجدیدپذیر سالانه کشور مصرف میشود و از طرفی به دلیل کاهش ریزشهای جوی و برداشت بیش از حد از آبهای زیرزمینی (بیلان منفی)، با عدمتوازن شدید در منابع و مصارف آب مواجه هستیم. بنابراین توسعه گسترده کشاورزی آبی، تغییرات نامناسب اقلیمی، رشد جمعیت و توسعه شهرنشینی و از همه مهمتر مصرف نامناسب، بیرویه و غیربهینه آب در بخشهای مختلف، مهمترین عوامل بروز بحران آب و محیطزیست هستند. اما به نظر میرسد بهرغم اهمیت شناخت ریشههای وقوع ابرچالش محیطزیست و بحران آب در کشور، چارهاندیشی برای مدیریت پیامدهای ناشی از آن در کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت، در مقطع کنونی بهمراتب ضرورت بیشتری دارد.
تشخیص کانونهای بحران آب لزوما با شاخصهای بحران آب امکانپذیر نیست، بلکه با توجه به مبانی توسعه اقتصادی و در ظرف تحلیلی جامع ممکن است و با این نگاه و با تاکید بر دیدگاه دفاع غیرعامل، دو کانون عمده بحران آب در جغرافیای ایران، شامل توسعه بیرویه شهرنشینی و تقاضای فزاینده برای تامین آب شهرهای بزرگ و توسعه بیرویه کشاورزی در فضای باز و بهرهبرداری بیرویه از سفرههای آب زیرزمینی و فرونشست آبخوانها هستند.