احیاء بیش از ۲۰۰۰ واحد صنعتی تعطیل
شاخصههای کمیسیون گردشگری در کسب رتبه نخست کمیسیونهای اتاق مشهد
فعالان اقتصادی از حق خود برای حضور در انتخابات اتاق استفاده کنند
شرایط احراز صلاحیت داوطلبان کاندیداتوری اتاقهای بازرگانی
قفل بانکهای خصوصی بر وامها
رشد حجم پول در وضعیت هشدار
رانت ملکی از شبکه بانکی؟
پاسخ انجمن نظارت به برخی سوالات متداول نامزدهای انتخابات اتاق
عمده سدهای کشور به گل نشستهاند و ذخیره آبیشان کمتر از آن است که یک ماه و نیم آینده توان تامین آب شرب کشور را داشته باشند. بهویژه آنکه پاییز خشک و بیبارانی داشتهایم. از سوی دیگر، بهدلیل استفاده بیمحابا از آبهای زیرزمینی، آن ذخیره را از دست دادهایم. ذخیرهای که در برخی شهرها بهدلیل عدم رعایت اصول دفن پسماند، آلوده به شیرابه است.
مرتضی تهامیپور/ عضو هیاتعلمی دانشگاه شهید بهشتی* توسعه مبتنی بر مصرف آب در بخش کشاورزی در دهههای اخیر به وضعیتی منجر شده است که در حال حاضر سهم عمده (حدود ۸۰درصد) منابع آب تجدیدپذیر سالانه کشور مصرف میشود و از طرفی به دلیل کاهش ریزشهای جوی و برداشت بیش از حد از آبهای زیرزمینی (بیلان منفی)، با عدمتوازن شدید در منابع و مصارف آب مواجه هستیم. بنابراین توسعه گسترده کشاورزی آبی، تغییرات نامناسب اقلیمی، رشد جمعیت و توسعه شهرنشینی و از همه مهمتر مصرف نامناسب، بیرویه و غیربهینه آب در بخشهای مختلف، مهمترین عوامل بروز بحران آب و محیطزیست هستند. اما به نظر میرسد بهرغم اهمیت شناخت ریشههای وقوع ابرچالش محیطزیست و بحران آب در کشور، چارهاندیشی برای مدیریت پیامدهای ناشی از آن در کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت، در مقطع کنونی بهمراتب ضرورت بیشتری دارد.
تشخیص کانونهای بحران آب لزوما با شاخصهای بحران آب امکانپذیر نیست، بلکه با توجه به مبانی توسعه اقتصادی و در ظرف تحلیلی جامع ممکن است و با این نگاه و با تاکید بر دیدگاه دفاع غیرعامل، دو کانون عمده بحران آب در جغرافیای ایران، شامل توسعه بیرویه شهرنشینی و تقاضای فزاینده برای تامین آب شهرهای بزرگ و توسعه بیرویه کشاورزی در فضای باز و بهرهبرداری بیرویه از سفرههای آب زیرزمینی و فرونشست آبخوانها هستند.