- امروز : جمعه - ۲۹ فروردین - ۱۴۰۴
- برابر با : Friday - 18 April - 2025
اخبار ویژه
بازاری ۸۰۰ میلیارد دلاری در انتظار ایران
حمایت از واگذاری قیمت‌گذاری زعفران به استان خراسان رضوی
از تصمیم‌گیری استانی در قیمت‌گذاری زعفران تا حذف الزام رفع تعهدات ارزی
فشار بوروکراسی بر صادرات، بیش از تحریم‌هاست
جهش صادراتی در گرو کیفیت‌بخشی به تولیدات تجاری
چکش کاری راهکارهای حل چالش‌های صادراتی استان برای ارائه به سازمان توسعه تجارت
بررسی روسای 18 کمیسیون تخصصی اتاق بازرگانی مشهد
گریزی به روش‌های نوین جذب سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و نگاهی به تجارب جهانی و فرصت‌ها برای ایران
سرمایه اجتماعی
دوای مهاجرت متخصص‌ها
احمد عطارزاده، کارشناس اقتصاد دیجیتال // اگر در دهه ۱۹۵۰ از کسی می‌‌‌پرسیدید که سرمایه انسانی یعنی چه، حتما شما را به تمسخر می‌‌‌گرفت؛ چرا که از نظر بیشتر مردم، سرمایه یعنی ابزار تولید، زمین، ساختمان و پول. اما در دهه ۱۹۶۰ بود که گری بکر اقتصاددان، مفهوم جدیدی را وارد نظریه‌‌‌پردازی اقتصادی کرد. بکر در مطالعات بررسی رابطه میان آموزش و سطح درآمد پی برد که بین سرمایه فیزیکی و تولید خلأ وجود دارد و در سال ۱۹۶۴ مفهوم سرمایه انسانی را ابداع کرد. بکر بین دو نوع سرمایه انسانی عام و سرمایه انسانی خاص تمایز قائل شد. در نظر بکر شرکت‌‌‌ها تمایل چندانی برای پرورش سرمایه انسانی عام ندارند، چراکه باور دارند این نوع سرمایه در هر کسب‌‌‌وکار و سازمانی کاربرد دارد و هزینه کردن برای آن یعنی پرداختن هزینه نیروی انسانی سایر سازمان‌‌‌ها از جیب کسب‌‌‌وکار خود. در مقابل، شرکت‌‌‌ها با فراغ بال حاضرند برای سرمایه انسانی خاص هزینه کنند؛ چراکه این نوع تخصص فقط در کسب‌‌‌وکار خودشان کاربرد دارد.
نقش اعتماد بر رشد اقتصادی
سرمایه فیزیکی، مالی و انسانی سه مولفه تاثیرگذار برای تحقق رشد اقتصادی محسوب می‌‌شوند. اکثر قریب به اتفاق دانشمندان و محققان اقتصادی اذعان دارند، در صورت نبود سرمایه اجتماعی امکان جذب و تجمیع سرمایه‌های فیزیکی، مادی و انسانی بعید به نظر می‌‌رسد.
