آسیبشناسی تعدد سامانههای کسبوکار در دستورکار است | تکمیل پرسشنامه مربوط به تبعات اختلال و موازیکاری سامانهها تا 20 آبان
تولید بدون کارخانه؛ مدل جدیدی که میتواند موتور رشد اقتصاد ایران شود
تکرار رتبه اول خراسان رضوی در ارزیابی محیط کسبوکار کشور
وداع با شغل کارمندی؟
شرایط پرداخت تسهیلات ارزی اعلام شد/ نرخ مرکز مبادله مبنای بازپرداخت
شکستن عادت «همیشه کار کردن»
محیط کسبوکار در فصل تابستان نامساعدتر شد | شاخص ملی به 6.09 رسید
تشکیل صندوقهای تخصصی، گامی راهبردی برای توسعه زیستبوم نوآوری در خراسان رضوی
عراق، بزرگترین مقصد صادراتی محصولات کشاورزی ایران است. در ۳ ماه نخست ۱۴۰۴ عراق خریدار ۴۷ درصد از کل وزن صادرات کالاهای کشاورزی کشور بوده است. در همین حال عراق سهم ۳۱ درصدی از ارزش صادرات محصولات کشاورزی ایران را در فصل بهار به خود اختصاص داده است. آمار و ارقام یاد شده حکایت از اهمیت و اثرگذاری عراق در تولید و تجارت محصولات کشاورزی ایران دارد. با اینوجود سوالات اساسی در خصوص چرایی عدم برنامهریزی برای تولیدکنندگان و تجار بخش کشاورزی متناسب با تقویم اقلیمی کشاورزی عراق انجام نمیگیرد؟ آیا اختصاص چنین سهم بزرگی از صادرات محصولات کشاورزی به یک کشور سیاست صحیحی است؟ آیا امکان تنوعبخشی به مقاصد صادراتی محصولات کشاورزی کشور وجود دارد؟
بررسی وضعیت تجارت مواد غذایی در ایران از چند جهت حائز اهمیت است. ایران کشوری است که برای تولید مواد غذایی مزیت جغرافیایی ندارد. به همین دلیل برای تامین مواد غذایی شهروندان، به واردات از دیگر کشورها وابسته است. آمارها نشان میدهد که در سال ۱۴۰۱، از مجموع نزدیک به ۶۰میلیارد دلار واردات ایران، نزدیک به ۳۰درصد صرف واردات محصولات کشاورزی و مواد غذایی شده است. عمده محصولات وارداتی در این بخش شامل ذرت دامی، برنج و گندم میشود که بخش مهمی از سبد غذایی شهروندان ایرانی را تشکیل میدهد. نکته دیگر این است که ۵۶درصد از واردات مواد غذایی از مبدا امارات، هند و ترکیه وارد کشور میشود. این تمرکز در مبادی وارداتی یک تهدید بالقوه برای امنیت غذایی کشور محسوب میشود.