بلاتکلیفی 40 ساله قطار برقی و سریعالسیر مشهد- تهران
نقش منافع اقتصادی در مذاکرات ایران و آمریکا
تاکید بر مطالبهگری جدی برای توسعه زیرساختهای خراسان رضوی
تقویت «سرمایهگذاری در حوزه تولید» مستلزم اصلاحات ساختاری است
تاکید بر ترسیم مسیر تازهای برای تجارت دوجانبه مشهد و بانکوک
رشد اقتصادی کند شده اما همچنان مثبت است | تورم بالا همچنان یک چالش اساسی در اقتصاد ترکیه
رکود اقتصادی چیست و چه ارتباطی با افت بازار سهام دارد؟
سقوط روپیه اندونزی؛ هشدار جدی برای اقتصاد ۱۴۰۰ میلیارد دلاری شرق آسیا
احتمالا شما هم وقتی وارد لینکدین میشوید، صفحهتان پر از پروفایلهایی است که وضعیت «آماده به کار» دارند و مرتب پستهایی درباره دشواری پیدا کردن شغل در بازار کار امروز میبینید. در عین حال، احتمالا صندوق پیامهای دریافتیتان هم بسیار خلوتتر و بیسروصداتر از دوران «استعفای بزرگ» دو سال پیش است که کارفرمایان خیلی بیشتری به شما پیام میدادند.
یکی از دلهرهآورترین بخشهای تغییر شغل آن است که مجبور شوید درباره کمبود تجربیات و مهارتهای خود در زمینه شغل جدیدی که متقاضی آن هستید صحبت کنید. اما داشتن تجربه محدود در حوزههای کاری جدید نباید دلیلی برای عدم تغییر شغل باشد.
طراحی یک فرآیند مصاحبه تاثیرگذار و فراگیر برای افراد دارای معلولیت یا افرادی که سبک یادگیری متفاوتی دارند، هم فضای استعدادیابی را گستردهتر میکند و هم محیط کار عادلانهتری ایجاد میکند. برای مدیرانی که مسوول استخدام هستند، این کار نیازمند یک رویکرد متفکرانه و وظیفهشناسانه است. حال باید از کجا آغاز کنید؟ چه اقداماتی را میتوانید برای برآوردن نیازهای داوطلبان انجام دهید؟ چگونه از معیارهای ارزیابی منسجم و یکپارچه حمایت میکنید؟ و چگونه محیطی را ایجاد میکنید که در آن همه داوطلبان فرصتهای یکسانی را برای نشان دادن نقاط قوت خود داشته باشند؟ براساس گزارش اداره آمار کار آمریکا، سال گذشته تعداد قابلتوجهی افراد دارای ناتوانی جسمی در این کشور استخدام شدند. کتی باخ، کارشناس ارشد سابق در موسسه بروکینگز، که بیشتر دوران کاری خود را بر ایجاد اشتغال، دسترسی و کیفیت متمرکز بوده، معتقد است این یک پیشرفت محسوب میشود، اما میتوان کارهای بیشتری انجام داد. این کار با فراهم کردن شرایط یکسان و عادلانه در مصاحبههای شغلی آغاز میشود. او میگوید: «ارائه تسهیلات به داوطلبان جزو شروط لازم است. با این حال آنچه من به عنوان گام بعدی میبینم این نیست که فقط از افراد بپرسیم که آیا به امکانات خاصی نیاز دارند یا خیر، بلکه باید به داوطلبان کمک کرد که همه جوانب کار را بسنجند و ببینند ایجاد چه نوع امکاناتی امکانپذیر است.»
هنگامی که بنا دارید شغلتان را عوض کنید، هیچ بهانهای برای ورود بدون آمادگی به یک مصاحبه شغلی ندارید. بسیاری از افراد لایق تصور میکنند نیازی به آمادگی نیست و مثلا ۲۰ سال تجربه کافی است تا بهترین گزینه برای شغل درخواستی باشند؛ درحالیکه قبل از ورود به مصاحبه باید همه چیز را درباره شرکت مربوطه بدانید و الزامات مذکور در شرح شغل را به وضوح درک کنید. مصاحبهکنندهها تحمل افراد متکبر را ندارند و شرکتها به دنبال فردی هستند که بیشترین تناسب را با شغل مربوطه داشته باشد و مایل به جذب افرادی نیستند که احتمالا طی سه تا پنج سال آینده با آنها به مشکل برمیخورند. مثلا مصاحبهکننده میپرسد: