تابآوری به یک کلمه کلیدی و پراستفاده در کسب و کار تبدیل شده است. در واکنشهای کسب و کارها به ناملایمات و رخدادهای نامطلوب، اغلب تمایز میان تابآوری (Resilience) و مفاهیم مرتبط، مانند استحکام (Robustness) و ضدشکنندگی (Antifragility) نادیده گرفته میشود.
تابآوری به توانایی یک سازمان برای انطباق، واکنش و احیا پس از بحرانها و تغییرات محیطی گفته میشود. در عصر کنونی کسب و کار که شرایطی مانند تلاطم، ابهام، پیچیدگی و تردید عادی شده، تابآوری سازمانی حیاتیتر از هر زمانی شده است. برای تابآور شدن، سازمانها باید ویژگیهای بارزی به دست آورند که شاید برای فعالیت در سالهای گذشته چندان اهمیت نداشتند ولی امروزه تبدیل به یک اجبار محیطی شده است.