با وجود پیگیری‌های مسئولان، مسیر ترکمنستان هنوز به طور کامل فعال نشده است و هم اکنون در مرز لطف‌آباد شاهد توقف دو تا سه روزه ناوگان هستیم؛ حال سوال این است که با فعالیت کامل این مرز، توقف‌ها به چند روز می‌رسد؟
کمبود ناوگان ریلی و جاده‌ای از دیگر مشکلات حائز اهمیت در ترانزیت است. ما از دولت خواستار بها دادن به این مشکلات هستیم تا با پیگیری و حل معضلات صنعت ترانزیت، به استانداردهای جهانی دست یابیم.
به نظر می رسد دولت بایستی در یک ضرب‌العجل، مشکلات و مسائل حوزه ترانزیت را شناسایی و مرتفع نماید. یکی از مشکلات اساسی، نبود مدیریت واحد مرزی است که مرزها را به بیراهه کشانده است.
یکی از مزیت‌های مسیر ترانزیتی ایران، کوتاه بودن مسیر است و این مسئله بالطبع از نظر زمان و هزینه به نفع تاجر و صاحب کالاست؛ اما وقتی توقف در مرز و مسیر و بنادر ورودی و مرزهای خروجی داشته باشیم، زمان ترانزیت و هزینه ها افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه دیگر کشورها در بازار رقابت، گوی سبقت را از ما می ربایند.
درباره آخرین وضعیت کریدور شمال- جنوب نیز می‌توان گفت درحال حاضر به دلیل شرایط سیاسی کشورهای شمال اروپا، این کریدور در حد تبلیغات رونق یافته؛ اما برای تحقق بهره وری از این موقعیت، شرایط داخلی بایستی سنجیده شود تا بتوان ابتکار عمل را در دست گرفت.
دولت در حال حاضر در تلاش است تا رونق را به صنعت ترانزیت بازگرداند؛ اما قاعدتاً این مهم، بدون بررسی و کارشناسی مسائلی که بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کند؛ به نتیجه نخواهد رسید.
ایران دارای 16 استان مرزی (9 استان دارای مرز زمینی، 4 استان مرز زمینی – دریایی و 3 استان مرز دریایی) است. همچنین وجود خلیج فارس در جنوب و دریای خزر در شمال، بهترین موقعیت استراتژیکی، جغرافیایی و ژئوپلتیکی را برای تبدیل ایران به بهترین نقطه منطقه، فراهم کرده است و برای عبور از غرب به شرق و نیز شمال به جنوب، مطمئنا بهترین مسیر ایران است؛ البته به شرط اینکه از این موقعیت بهترین استفاده را ببریم.
کشورهای همسایه منتظر ما نخواهند بود و به دنبال رقابت و پیشرفت هستند. آنها به بخش خصوصی و ناوگان ملی خود سوبسید‌هایی می‌دهند تا بتوانند ترانزیت را در کشورشان توسعه دهند؛ البته ما به عنوان بخش خصوصی از دولت حمایت مالی نمی خواهیم بلکه تنها تقاضای ما این است که دولت با انجام نظارت درست از ما حمایت نماید و با این کار می‌تواند به اندازه کمک‌هایی که دولت‌های دیگر به بخش خصوصی خود می‌کنند برای ما موثر باشد.
فراموش نکنیم که ایران بهترین موقعیت مکانی را در منطقه دارد و می‌تواند نقطه اتصال 3 قاره به یکدیگر باشد. با توجه به اینکه ما از شمال به روسیه و از جنوب با هند در ارتباط هستیم، تنها همین 2 کشور پرجمعیت و حائز اهمیت در دنیا کافی است برای اینکه بتوانیم ترانزیت را به بیش از 50 میلیون تن برسانیم و این تنها مستلزم حمایت دولت از بخش خصوصی است.
