تورم دولت، عامل تورم اقتصاد؟
قطع برق چاههای کشاورزی بدون حمایت مالی، تولید را تهدید میکند
تاکید بر نقش بیمه در کاهش ریسکهای فعالان صنعت گردشگری
رفع موانع لجستیکی و تعرفهای؛ شرط بهرهبرداری موثر از مسیر ریلی ایران-افغانستان
درخواست برای اصلاح زیرساختهای گمرکی و تفویض اختیارات بیشتر به استانها
کوچ نیروی کار از صنعت
برندینگ موفق با الگوگیری از شرکتهای بزرگ
تمدید مصوبه تسهیل ترخیص کالاها از گمرک
در سالهای اخیر مسئولان بارها از عنوان «شریک راهبری» برای توصیف سطح تعاملات سیاسی و اقتصادی کشورمان با چین یاد کردهاند. البته بعضی آمارها هم بر این موضوع صحه میگذارند؛ مثلا حجم تجارت غیرنفتی کشورمان با چین از حدود ۳۰۰ میلیون دلار در سال ۱۳۷۴ به بیش از ۳۴ میلیارد دلار در سال 1403 رسیده که حکایت از رشد ۱۱۳ برابری طی حدود ۳۰ سال دارد. با این وجود بخش قابلاعتنایی از اقلام صادراتی ایران به این کشور مواد اولیه یا نیمهفرآوری هستند و همین مسئله باعث شده تا بسیاری از تحلیلگران، تعاملات تجاری دو کشور را که سایه تحریمها هم بر سر آن سنگینی میکند؛ «نابرابر» بدانند و کفه را به نفع چین، سنگینتر توصیف کنند.
صبحهایی که با خاموشی آغاز میشوند و شبهایی که تورم، دخلوخرج خانوار را در هم میریزد، تنها نشانههایی از بینظمی اقتصادی نیستند؛ بلکه پژواکِ یک چرخهی ناتمام از تصمیمات تکراری، سیاستهای دستوری و ساختارهاییاند که دیگر توان اصلاح خود را از دست دادهاند. اقتصاد ایران نهتنها درگیر ناترازی است، بلکه در ناترازی مزمن نفس میکشد؛ بیآنکه افق روشنی برای خروج از این وضعیت دیده شود.