زمان تصمیمهای سخت برای نجات آب خراسان رضوی فرا رسیده است
سهولت سه بُعدی در برندسازی
تنگنای تجارت در پساماشه
پیبشنهادهای مرکز پژوهشهای اتاق ایران برای موفقیت بیشتر سرمایهگذاریهای کلیدی و تأمین مالی چین در ایران
همافزایی استانی برای احداث شهرک گوهرسنگها ضروری است
تاکید فعالان بخش کشاورزی بر ضرورت اصلاح فوری نظام تامین مالی و بیمهای
ضرورت اصلاح آییننامهها و شفافسازی فرآیندهای مالیاتی
پیشبینی وضعیت تامین برق در زمستان ۱۴۰۴
«زندگی را آسان کنید؛ آن را ساده بگیرید و راحت باشید.» اینها مضامینی هستند که هرگز کهنه نمیشوند. کثرت گزینهها در محصولات و خدمات و نیز گسترش شتابان تکنولوژی، تصمیمگیری را سختتر کرده است.
در دهههای اخیر، حمایت از تولید، یکی از دغدغههای سیاستگذاران بوده است. اما این نیت خیر، همیشه با سیاست مناسب همراه نبوده و در برخی مواقع سیاستها با عنوان حمایت از تولید، خود به یکی از موارد ضد تولید تبدیل شدهاند. اعطای نهادههای ارزان بدون هدفگذاری مشخص، سیاستهای سلیقهای در واردات و صادرات کالاها، نبود ثبات اقتصادی و عدم پیشبینیپذیری برای فعالان اقتصادی در کنار محدود شدن تعاملات با اقتصادهای جهان باعث اختلال در مسیر تولید شده است. در نتیجه این موارد، به جای رشد اقتصادی مداوم ناشی از بهرهگیری از ظرفیتهای تولید، عمدتا حرکت رشد اقتصادی زیگزاگی و تابعی از درآمدهای نفتی بوده است. از نگاه اقتصاددانان برای حصول یک نقشه راه مشخص برای رشد اقتصادی نیاز است که ابزار ارزی بخش حقیقی را به جای تورم مورد هدف قرار دهد، فضای کسبوکار بهبود یابد، از شدت سیاستهای دستوری و حمایتهای قیمتی کاسته شود و در نتیجه تعاملات اقتصادی با جهان رشد پیدا کند.
ارز ترجیحی و وزارت بازرگانی همچنان خبرساز هستند. در حالی که بهنظر میرسید بحث تشکیل وزارت بازرگانی به انتها رسیده باشد، اما سخنان داود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه بار دیگر آن را زنده کرد و نیز مساله ارز ترجیحی به اختلاف دیگری میان دولت و مجلس درباره لایحه بودجه سال۱۴۰۳ دامن زد.
دولت بهواسطه عدم توفیق در کسب درآمدهای موثر و عملیاتی، ترجیح میدهد با استفاده از اهرم مالیات، کسری بودجه خود را تامین کند. تازهترین گزارش بازوی پژوهشی اتاق ایران نشان میدهد که دولت با وضع برخی مواد مالیاتی در لایحه بودجه سال ۱۴۰۳، فشاری گسترده بر تولید و خلق ارزشافزوده در کشور تحمیل کرده است. سیاستگذاریهای کشور در یکدهه گذشته بر ارتقای ظرفیت تولید متمرکز بوده و سیاستگذاران بر حمایت از تولید تاکید میکنند؛ اما آمارها و بررسی ساده نظرات فعالان اقتصادی نشان میدهد که تولید در وضعیت سختی به سر میبرد. یکی از موانع بزرگ رشد تولید، بحث مالیاتستانی از بنگاههاست.
دو تیم کاری را در نظر بگیرید که در حال رقابت با هم برای انجام بهتر یک پروژه هستند و یکی از آنها از اعتماد به نفس بیشتری نسبت به تیم دیگر برخوردار است. در این حالت، اعضای تیم دارای اعتماد به نفس بیشتر، مطمئن هستند که شانس خیلی خوبی برای برنده شدن دارند و در نتیجه تصمیمهای درستتری میگیرند و به شکلی یکپارچهتر و منسجمتر باهم کار میکنند. در طرف مقابل، تیمی قرار دارد که اعضایش اعتماد به نفس شکنندهای دارند و در مورد تواناییهایشان دچار تردید هستند. درنتیجه آنها نمیتوانند کارها را به درستی انجام دهند. در چنین شرایطی به طور حتم برد با تیم دارای اعتماد به نفس بالاتر است.
مرکز پژوهشهای اتاق ایران در راستای اجرای وظیفه قانونی اتاق ایران در تدوین شاخصهای ملی محیط کسبوکار، سومین گزارش «پایش اجرای قانون بهبود مستمر محیط کسبوکار» مربوط به سال 1401 را منتشر کرد.
بررسیهای مرکز پژوهشهای اتاق ایران حاکی از این است که مصوبات کمیسیون تلفیق لایحه بودجه 1403 کمتر در راستای حمایت از تولید است و فشار مضاعفی بر بخش مولد اقتصاد کشور تحمیل خواهد کرد.
عدم قطعیت در رخدادها و تغییر و تحولات سریع در عصر حاضر، منتج به دشوار شدن پیشبینی و گاها غافلگیری کسبوکارها میشود.
اگر شما هم مانند رهبران سازمانی خبره باشید، حتما در سالهای اخیر درباره ارزش اعتماد چیزهای زیادی شنیدهاید. کارکنانی که به سازمان خود اعتماد دارند، مشارکت، خلاقیت و بازدهی بیشتری از خود نشان میدهند. برعکس، آنهایی که اعتماد ندارند، استرس بیشتری تجربه میکنند، بیشتر فرسوده میشوند و احتمال استعفایشان بیشتر است. بنابراین، تقویت اعتماد برای رهبرانی که به دنبال ایجاد تیمهای دارای عملکرد بالا هستند، یک ضرورت اساسی است. گفتوگوها درباره اعتمادسازی در محیط کار معمولا حول محور «رابطه میان مدیران و کارکنان» صورت میگیرد. این رویکرد گرچه مفید است اما فقط به نیمی از معادله میپردازد. یک موضوع دیگر نیز هست که اگر مهمتر نباشد، به همان اندازه حائز اهمیت است و آن، ایجاد اعتماد بین همتیمیهاست. به هر حال، بیشتر کارمندها به صورت تیمی کار میکنند، پس بخش اعظمی از تجربیات روزانه آنها شامل تعامل با همکارها و عمدتا در غیاب مدیر است.