لزوم تغییرات بنیادین در سیاستهای اقتصادی ایران؛ از آموزشهای کاربردی تا نوآوری در صنایع
ضرورت رفع ابهامات قانون مبارزه با قاچاق | رویکرد سختگیرانه قانون مبارزه با قاچاق گریبان تجار سالم را میگیرد
راهکارهای خروج گلخانهها از رکود و تسهیل مسیر تولید
تجمع تسهیلات در کدام بخش های اقتصادی بیشتر بوده است؟
مسوولیت تصمیمات اقتصادی
بررسی چالشهای گمرکی و حملونقل بینالمللی در مرزهای شرقی
فرصتها و چالشهای تولید بدون کارخانه در مسیر توسعه برندهای رقابتپذیر
اصلاح سیاستهای ارزی و گمرکی، کلید روانسازی تجارت در خراسان رضوی
نسبت نرخ آزاد دلار به نرخ ترجیحی اکنون به ۴.۲۸ رسیده که بالاترین میزان طی سهسال و نیم اخیر است. بررسیها نشان میدهد شکاف بین نرخ دلار مرکز مبادله و بازار آزاد نیز به ۶۷درصد افزایش یافته است که این هم بیسابقه محسوب میشود. پس از حذف ارز ۴۲۰۰تومانی در سال۱۴۰۱، سیاستگذاران اقتصادی با ایجاد نرخهای جدید ترجیحی و سپس راهاندازی ارز مبادلهای، عملا نظام چندنرخی را بازتولید کردند و پیامدهای مخرب این رویکرد، اکنون دوباره آشکار شده است. به باور کارشناسان، سیاست ارز ترجیحی در مهار تورم کالاهای اساسی ناکام مانده و بخش عمده یارانه در زنجیره توزیع جذب شده است. نظام چندنرخی همچنین مانع سرمایهگذاری، مشوق فعالیتهای غیرمولد و تشدیدکننده نابرابری است؛ زیرا دهکهای پردرآمد بهره بیشتری از آن میبرند. این وضعیت علاوه بر عطش تقاضا برای نرخهای ارزان، باعث شکلگیری انگیزه برای بهتعویقانداختن عرضه ارز از سوی صادرکنندگان شده و خود بهعنوان موتور پنهان افزایش نرخ ارز عمل میکند.
ممکن است در حال حاضر شما خودتان را فردی خلاق ندانید، اما به احتمال زیاد در دورهای از زندگیتان چنین بودهاید. یکی از موهبتهای دوران کودکی، آزادی در بازی کردن و خلق کردن است؛ کلاسهای هنر، زنگ تفریح و درسهای موسیقی فرصتهایی برای بروز تخیل و احساسات بیحد و مرز فراهم میکنند.
محمدمهدی بهکیش ـ اقتصاددان //سوال مهمی در کشور مطرح است مبنی بر اینکه اگر قرار شود قیمت انرژی اصلاح شود، هزینههای آن را چه گروههایی باید پرداخت کنند؛ دولت، بنگاههای منتفع از ناترازی انرژی یا مردم عادی؟ بهعنوان مثال، اگر دولت بخواهد قیمت بنزین را به طرف واقعی شدن هدایت کند، آیا مردم باید تمام هزینه آن را بدهند و به جای بنزین ۱۵۰۰تومانی، بنزین ۶۰هزار تومانی یا ۸۰هزار تومانی مصرف کنند یا اینکه دولت یا ذینفعان بنگاهدار هم باید بخشی از هزینه را با تغییر رفتار خود تقبل کنند؟