آسیبشناسی تعدد سامانههای کسبوکار در دستورکار است | تکمیل پرسشنامه مربوط به تبعات اختلال و موازیکاری سامانهها تا 20 آبان
تولید بدون کارخانه؛ مدل جدیدی که میتواند موتور رشد اقتصاد ایران شود
تکرار رتبه اول خراسان رضوی در ارزیابی محیط کسبوکار کشور
وداع با شغل کارمندی؟
شرایط پرداخت تسهیلات ارزی اعلام شد/ نرخ مرکز مبادله مبنای بازپرداخت
شکستن عادت «همیشه کار کردن»
محیط کسبوکار در فصل تابستان نامساعدتر شد | شاخص ملی به 6.09 رسید
تشکیل صندوقهای تخصصی، گامی راهبردی برای توسعه زیستبوم نوآوری در خراسان رضوی
وقتی صحبت از رهبران کسب و کارهای بزرگ به میان میآید، ذهنمان ناخودآگاه به سمت افرادی میرود که با سر و صدای زیادی وارد صحنه سخنرانی میشوند، از دستاوردهایشان میگویند و حرفهای انگیزشی میزنند؛ با زبان بدن شق و رق و ادبیات آمیخته با اعتماد به نفس.
گوگل در سال ۲۰۰۸، پروژه «اکسیژن» را که یک طرح پژوهشی چندساله بود آغاز کرد. در این پروژه، دادههای هزاران نیروی کار بررسی شد تا ویژگیهای مدیران «بسیار موثر» را شناسایی کنند.
بسیاری از به اصطلاح رهبران سازمانی علاقه بیمارگونهای به بزک کردن ظاهر بیرونی مقام خود دارند. این نوع رهبری سازمانی که میتوان آن را «رهبری سازمانی محسوس» نامید، سبکی بسیار سطحی و صرفا یک تلاش دستساز انسانی برای ایجاد نظم در سازمان است و شامل موقعیتهایی با اختیارات بالا میشود که با عناوین سازمانی، همرده بودن با روسای بالادست، اندازه و مکان دفتر کار، قلمرو قدرت و مانند آن شناخته میشود.
ما در دوران چالشهای بیسابقه و فرصتهای بینظیر زندگی میکنیم. بحران آب و هوا، چالشهای بهداشتی و تغییر در ارزشهای اجتماعی اولویتهای فردی را زیر و رو کرده است. صفحات بزرگ قارهای و اقیانوسی زمین تحت تاثیر جهانی شدن و مسائل ژئوپلیتیک در حال جابهجا شدن است و چگونگی زندگی و کار ما به واسطه پیشرفتهای تکنولوژیک و نسلی که در دوران دیجیتال به دنیا آمده، به طور مرتب دچار بدعت میشود.