دو تحلیل جدید که در هفته گذشته منتشر شده، نشان می‌دهد که پس از اجرای سیاستهای بازگشت به دفتر کار، بسیاری از کارکنان ارشد به دنبال تغییر شغل می‌روند. این یافته‌‌‌ها بر گزارش‌‌‌های گذشته در مورد ترجیحات و عادات دورکاری کارکنان باتجربه‌‌‌تر صحه می‌‌‌گذارد.
گارتنر، شرکت مشاوره و تحقیقاتی حوزه منابع انسانی، نتایج نظرسنجی از ۳۵۰۰ نیروی کار را به اشتراک گذاشت که نشان می‌‌‌داد: ۳۳درصد از مدیران اجرایی که با الزام بازگشت به دفتر کار مواجه شده‌‌‌اند، اعلام کرده‌‌‌اند به همین دلیل کارفرمای فعلی خود را ترک می‌کنند. در همین حال، تنها ۱۹درصد از کارکنان رده پایین‌‌‌تر به این سوال چنین پاسخی دادند.
این نظرسنجی که در نوامبر ۲۰۲۳ انجام و هفته گذشته منتشر شد، نشان داد که به‌رغم قانع‌‌‌کننده بودن دلیلی که کارفرمایان برای بازگرداندن نیروهایشان به محل کار ارا‌‌‌ئه کرده‌‌‌اند، مدیران اجرایی همچنان تمایل به ترک شرکت دارند.
کارولین اوگاوا، مدیر تحقیقات گارتنر می‌‌‌گوید: «مدیران ارشد که اغلب در صدر این تصمیمات هستند و موظفند آنها را به کارکنان منتقل کنند، خودشان نسبت به توقع انعطاف‌‌‌پذیری بالا در محیط کار که در همه کارکنان می‌‌‌بینیم، مصون نیستند.»
دو روز قبل از انتشار نظرسنجی گارتنر، مقاله‌‌‌ای علمی منتشر شد که نشان می‌‌‌داد اعمال الزامات مربوط به حضور در محل کار در سه غول تکنولوژی، خروج نیروهای ارشد را به دنبال داشت. این مقاله پس از اعمال سیاستهای گوناگون بازگشت به محیط کار در شرکت‌های اپل و مایکروسافت و اسپیس‌‌‌ایکس، پایگاه داده رزومه شرکتی به نام «پیپل دیتا لبز» را بررسی و میزان خروج کارکنان ارشد این سه شرکت را با شرکت‌هایی که نیروی کار مشابهی داشتند مقایسه کرد.
به گفته دیوید ون دایک، دانشجوی دکترای دانشگاه میشیگان، کسانی که از این شرکت‌ها خارج شدند، در شغل بعدی خود دچار مشکل نشدند. ون دایک که این مقاله را با همکاری فلوریان گونسیلیوس، از دانشگاه میشیگان و آستین رایت، استادیار دانشگاه شیکاگو نوشته است، می‌‌‌گوید: «ما هیچ مدرکی دال بر پذیرش تغییر نقش، تنزل مقام یا بیکاری آنها پیدا نکردیم. همین امر نشان می‌دهد که این کارکنان ارشد، خارج از شرکت گزینه‌‌‌های زیادی دارند.»
اسپیس‌‌‌ایکس تاکنون حاضر نشده درباره این پژوهش اظهارنظری کند.
جاش روزنستوک، سخنگوی اپل، به بیانیه قبلی این شرکت اشاره کرد و گفت که این تحقیق «نتیجه‌‌‌گیری‌‌‌های نادرستی» دارد و «بازتاب واقعیت‌‌‌های کسب و کار ما نیست» و اینکه «ترک خدمت کارکنان در پایین‌‌‌ترین سطح تاریخی خود قرار دارد».
مایکروسافت نیز یافته‌‌‌های این مقاله را رد کرد. امی کولمن، معاون اجرایی بخش منابع انسانی شرکت، در بیانیه‌‌‌ای ایمیل‌شده گفت: «یافته‌‌‌ها با داده‌‌‌های داخلی مایکروسافت مطابقت ندارد؛ به‌ویژه در مورد ترک خدمت کارکنان. همچنین این ادعا که ما الزام بازگشت به محیط کار را داریم، نادرست است. ما یک محیط کار ترکیبی داریم که بر انعطاف‌‌‌پذیری و ترکیبی از شیوه‌‌‌های گوناگون کاری از حیث محل کار، شرایط کار و ساعات کاری تمرکز دارد.»
هر دو این گزارش‌‌‌ها بر اساس نظرسنجی‌‌‌ها یا داده‌‌‌های قبلی بنا شده‌‌‌اند که نشان می‌دهند فقط کارکنان نسل Z نیستند که بیشترین مقاومت را در برابر الزامات اداری یا قوانین بازگشت به محیط کار دارند. طبق داده‌‌‌های نیک بلوم، اقتصاددان دانشگاه استنفورد و همکارانش، کارکنان بین ۳۰ تا ۴۴ ساله بیشترین سهم را از روزهای تماموقت دورکاری دارند. این طیف سنی، احتمالا فرزند کوچک دارند یا برای رفت و آمد به محیط کار باید مسافت زیادی را طی کنند. نظرسنجی نزدیک به چهارصد نیروی کاری که توسط شرکت سرامونت صورت گرفت نشان داد که فقط ۱۱درصد از کارکنان نسل Z می‌‌‌خواهند به صورت تماموقت از خانه کار کنند، در حالی که این رقم در خصوص کارکنان مسن‌‌‌تر ۳۴درصد است. نظرسنجی دیگری که توسط شرکت بررسی سوابق چکر انجام شد هم نشان داد که ۶۸درصد مدیران مایلند دورکاری ادامه یابد. این رقم برای سایر کارکنان تنها ۴۸درصد است.
گزارش‌‌‌های جدید در دورانی منتشر می‌‌‌شوند که برخی از شرکت‌ها در حال محدود کردن گزینه‌‌‌های دورکاری‌‌‌شان هستند. والمارت اخیرا اعلام کرده که علاوه بر کاهش چند صد شغل شرکتی، از اکثر کارکنان دورکارش می‌‌‌خواهد به دفتر مرکزی در آرکانزاس یا دفاتر دیگر در سان‌فرانسیسکو یا کلان‌شهر نیویورک برگردند. طبق گزارش اخیر شرکت «فلکس ایندکس» (Flex Index) حدود ۳۷درصد از کارفرمایان (بالاترین درصد تا به حال) یک مدل «ترکیبی ساختاریافته» دارند که در آن به برخی از مشاغل اجازه دورکاری می‌دهند، اما همچنین نیاز به صرف زمان در دفتر کار هم دارند. فلکس ایندکس دریافته که درصد شرکت‌هایی که انتظار دارند کارکنانشان تمام وقت در دفتر باشند کاهش یافته است. با این حال شرکت‌هایی همچون یو‌‌‌پی‌‌‌اس و بوئینگ اکنون برای برخی از گروه‌‌‌های کاری‌‌‌شان اجبار کرده‌‌‌اند که پنج روز در هفته در دفتر کار حضور داشته باشند.
برایان الیوت، که پیش از این رهبر کنسرسیوم تحقیقاتی فیوچر فروم اسلک بوده و اکنون به تیم‌‌‌های اجرایی در مورد تنظیمات کاری انعطاف‌‌‌پذیر مشاوره می‌دهد، به نظرسنجی ماه ژانویه گارتنر اشاره می‌کند که نشان داده «قصد ماندن» کارکنانی که عملکرد بالایی دارند، پس از بازگشت اجباری به دفتر، ۱۶درصد کاهش یافته است و این دو برابر نرخ کارکنان متوسط است. او می‌‌‌گوید: «موضوع فقط یک مدرک نیست، بلکه مجموعه‌‌‌ای از چیزهای گوناگون است. افراد باتجربه‌‌‌ای که انتظار دارند با آنها مانند بزرگسالان رفتار شود، همان‌‌‌هایی هستند که نظرات گوناگون خود را دارند.»
ون دایک می‌‌‌گوید او و همکارانش به این دلیل این سه شرکت را برای مطالعه انتخاب کردند که در میان اولین شرکت‌هایی بودند که نوعی رویکرد بازگشت به محیط کار را اجرا کردند و این مساله به محققان این امکان را داد تا نتایج خود را از تاثیرات تعدیل نیروی گسترده تکنولوژی که اخیرا رخ داده مصون نگه دارند. ممکن است نحوه پیاده‌سازی سیاست‌‌‌ها با گذشت زمان تغییر کند و تکامل یابد. ون دایک می‌‌‌گوید: «ممکن است نتایج تغییر کند. چون نسبت به سال ۲۰۲۲ حالا شرکت‌های بیشتری الزامات حضور در محیط کار را دارند که یعنی فرصت‌‌‌های شغلی دیگر در شرکت‌هایی که به دورکاری روی خوش‌‌‌تری نشان دهند هم کمتر می‌شود. ما شرکت‌هایی را بررسی کردیم که پیشرو بودند. با توجه به اینکه شرکت‌های بیشتر و بیشتری قوانین حضور در دفتر کار را اعمال می‌کنند، قابل تصور است که این نتایج تغییر کند.»
الیوت می‌‌‌گوید: «با این حال، درست است که رهبران سازمانی همچنان نگران اثرات دورکاری بر بهره‌‌‌وری، همکاری و پیوند گروهی بین کارکنان هستند. اما باید این نگرانی‌ها را با خطرات از دست دادن استعدادهای برترشان به خاطر سخت‌‌‌گیری در خصوص حضور در محیط کار تعدیل کنند. موضوع به اعتماد برمی‌‌‌گردد. افراد با استعداد همیشه حق انتخاب دارند.»
منبع: Forbes
