پیبشنهادهای مرکز پژوهشهای اتاق ایران برای موفقیت بیشتر سرمایهگذاریهای کلیدی و تأمین مالی چین در ایران
همافزایی استانی برای احداث شهرک گوهرسنگها ضروری است
تاکید فعالان بخش کشاورزی بر ضرورت اصلاح فوری نظام تامین مالی و بیمهای
ضرورت اصلاح آییننامهها و شفافسازی فرآیندهای مالیاتی
پیشبینی وضعیت تامین برق در زمستان ۱۴۰۴
چطور در باتلاق بحث کردن گیر نکنیم؟
اشتغال غیررسمی در عصر تحریمها
تبادل کالا میان ایران و افغانستان میتواند تا 4 میلیارد دلار افزایش یابد
آرسام ضیائی ـ کارشناس حوزه انرژی // تحلیلهای تخصصی نشان میدهد که بحران انرژی در ایران یک معضل صرفا فصلی نیست، بلکه یک چالش ساختاری عمیق محسوب میشود که ریشه در عدم سرمایهگذاری کافی، فرسودگی زیرساختها، و الگوی مصرف افسارگسیخته دارد. در سالهای اخیر، ناترازی تولید و مصرف، ابتدا در تابستانها خود را در قالب کمبود برق ناشی از پیک سرمایش نشان داد و اکنون این بحران، با تغییر چهره، به ناترازی سوخت نیروگاهها در فصل سرد سال سرایت کرده است.
تداوم یک کسبوکار جز در سایه یک مسیر مطمئن تامین مالی ممکن نیست. تامین نیاز صنایع و سایر کسبوکارها به سرمایه در گردش تنها از مسیر جریان وجوه نقد بنگاه ممکن نیست و در هر جای جهان بخش مهمی از هزینههای روزمره بنگاه از مجرای اعتبار بانکی، تامین مالی بورسی یا مسیرهای نوین تامین میشود. در ایران که عمده تامین مالی کسبوکارها از طریق شبکه بانکی است، تحریم و مساله FATF سبب شده است تا دست صنایع و کسبوکارها از منابع بینالمللی دور بماند و تامین مالی به شبکه بانکی داخل محدود شود.
تامین مالی زنجیرهای میتواند دوای دو درد بزرگ کشور باشد؛ هم به کاهش تورم و هم به افزایش رشد بخش صنعت کمک کند؛ اما نبود بستر مناسب برای استفاده از مکانیسم تامین مالی زنجیرهای موجب شده تا دست بنگاهها از این شیوه مفید دور بماند.
بیشتر سازمانها یک چارچوب مدیریت عملکرد دارند، اما ۸۰درصد آنها مجبور شدهاند در ۴سال گذشته، آن را بازطراحی کنند. تحقیقات موسسه گارتنر نشان داده که ۵۹درصد کارکنان، سیستمهای سنتی بررسی عملکرد را بیاثر میدانند. بدیهی است که سازمانها (و منابع انسانی) به دنبال روشهای مدرنتری برای مدیریت عملکرد هستند. در این مطلب، عناصر یک چارچوب مدیریت عملکرد موفق و چگونگی ایجاد یک چارچوب موثر برای سازمان شما را مورد بحث قرار میدهیم.
بخش اکتشاف یکی از حلقههای بسیار مهم و پیچیده اقتصادی در حوزه معدن است. فعالیتهای اکتشافی در جهان همزمان با ریسک بالا به دلیل هزینه سرمایهگذاری، بازده انتظاری بالایی دارد. بخشی که محبوبیت بالایی برای بازیگران معدنی از بخش خصوصی دارد. بار عمده توسعه معادن در کشورهای پیشرو معدنی را سرمایهگذاری بالای بخش خصوصی در اکتشاف به دوش میکشد، اما در ایران بخش خصوصی امکان چندانی برای ورود به اکتشاف ندارد. این در شرایطی است که عقبماندگی اکتشافات معدنی، میتواند تامین مواد اولیه و خوراک صنایع را با چالش مواجه کند.
اخلاقیات کسب و کار، ابزار نیستند و هیچ هدف و انتظار خاصی را نمیتوانند برآورده کنند. شاید درک این موضوع دشوار باشد؛ بهویژه که طبق عادت از هر مولفهای در کسب و کار و مدیریت، انتظار برآورده ساختن یک هدف و تسهیل برنامهای خاص را داریم.
آنچه باعث افزایش مراودات اقتصادی کشور با جهان میشود تنها قراردادهای راهبردی با کشورهای بزرگ نیست، بلکه آمادهسازی زمینهها برای رشد و گسترش یک بخش خصوصی قدرتمند است. ایران در تلاش برای گسترش روابط اقتصادی با چند کشور، قراردادهای راهبردی متعددی امضا کرده است، اما مطابق آمارها و شواهد این همکاریها هنوز نتوانستهاند به تقویت قابلتوجه اقتصاد کشور منجر شوند. برخلاف ایران، کشورهای همسایه مانند ترکیه، امارات و اخیرا عربستان با تمرکز بر بخش خصوصی قوی و تجارت چندجانبه با شرق و غرب توانستهاند مبادلات تجاری گستردهای حتی بدون قراردادهای راهبردی داشته باشند. به گفته اقتصاددانان، برای بهبود جایگاه کشور در تجارت بینالمللی، ایران باید به جای اتکا بر سیاستهای دستوری در حوزه تجارت، به تقویت بخش خصوصی، تنشزدایی با جهان، رعایت استانداردهای بینالمللی و رفع تحریمها بپردازد. سیاستهای فعلی مانند تجارت با کشورهای محدود و با دستور دولت، به تنهایی نمیتوانند رشد اقتصادی پایدار ۸درصدی را تضمین کنند و باید جای خود را به راهحلهای واقعگرایانهتر برای توسعه اقتصادی بدهند.
برای برخورداری از یک شبکه تابآور و قدرتمند لازم است: به دنبال همدلی باشید تا بتوانید احساساتتان را تخلیه و تعادل خود را حفظ کنید؛ به دنبال افرادی باشید که به شما کمک کنند مسیر پیشرفت را پیدا و دنبال کنید؛ راوی حقیقت خود را پیدا کنید؛ در مواجهه با شکست به دنبال دیدگاه تازهای باشید؛ کمک بخواهید و افرادی را اطراف خود داشته باشید که کمک کنند به خودتان یا موقعیتی که در آن هستید بخندید. البته که همچنان همینها کافی نیست. دیگر از چه راههایی میتوانیم شبکه ارتباطی تابآور و قدرتمندی بسازیم؟
بانک مرکزی در گزارشی میزان هزینهکرد خانوارها در سال ۱۴۰۲ را برررسی کرد. این گزارش نشان میدهد که هر خانوار ایرانی به شکل میانگین برای دو گزینه تفریح و سرگرمی ۱۲.۵ میلیون تومان هزینه میکند. اگر این رقم را کنار بررسی «دنیایاقتصاد» درباره هزینه ۱۶ میلیونی یک سفر متعارف به یکی از استانهای جنوبی یا سایر استانهای شمالی، شیراز، اصفهان و... با سه شب اقامت بگذاریم ملاحظه میکنیم با احتساب تورم سالانه دو عدد با هم برابری میکنند. با این محاسبات باید خط فقر سفر در سال ۱۴۰۳ را عددی معادل ۱۵ تا ۱۶ میلیون تومان در نظر گرفت. چنانچه این اعداد را کنار نظرسنجی «دنیایاقتصاد» که در روزهای اخیر انجام شده بگذاریم آنگاه وضعیت بازار سفر در ایران بهتر مشخص میشود. اگر فرض بگیریم این نظرسنجی که حدود ۱۴۰۰ نفر در آن شرکت کردهاند بازنمایی وضعیت سفر در ایران باشد آنگاه میتوان نتیجه گرفت براساس آمارهای به دست آمده تنها حدود یکچهارم خانوارها بالای خط فقر سفر قرار دارند.