تاکید بر بهروزرسانی سند سازگاری با کم آبی استان نورسیدههای هوش مصنوعی برای سال ۲۰۲۵ جاماندگی از قافله «مهار تورم» دولت کوچک، اقتصاد بزرگ لزوم الگوگیری از تجارب استانهای موفق در بهکارگیری مجریان ذیصلاح صنعت ساختمان در پروژهها پیشنهاداتی برای اجرای ضابطهمند بازرسی، تست و تحویل تاسیسات برقی پیش از صدور پایانکار ساختمان تبیین ظرفیت تعامل تجاری با افغانستان، تاجیکستان و قرقیزستان برای زنان کارآفرین معدنکاری در حصار زمینهای ممنوعه
در گزارش ماهیانه پایش و تحلیل مواد غذایی 2024 که توسط فائو منتشر شده، ضمن بررسی قیمت محصولات گندم، برنج، ذرت، سویا و کنجاله در کشورهای مختلف، دلایل کاهش قیمت جهانی برخی از این محصولات بررسی شده است.
منیت غذایی از وجوه مهم امنیت ملی است و در هر کشور، ابعاد کمی و کیفی آن امنیت ملی را تعیین میکند. در مقابل، ناامنی غذایی از جمله عواملی است که میتواند ارزشهای حیاتی و در نتیجه، امنیت ملی یک نظام سیاسی-اجتماعی را به مخاطره بیندازد. بنا به تصریح اجلاس جهانی غذا در تعریف امنیت غذایی در سال۱۹۹۶، «امنیت غذایی هنگامی وجود دارد که همه مردم در تمامی ایام به غذای کافی، سالم و مغذی دسترسی مادی و اقتصادی داشته باشند و غذای در دسترس نیازهای یک رژیم تغذیهای سازگار با ترجیحات آنها را برای یک زندگی فعال و سالم فراهم سازد.»در این تعریف چهار بعد امنیت غذایی قابل تشخیص است: ۱- فراهمبودن غذا که دربر گیرنده طرف عرضه امنیت غذایی است و با تعیین سطح تولید غذا، ذخایر انبار و تجارت مشخص میشود؛ ۲- دسترسی اقتصادی و مادی به غذا و به دیگر سخن عرضه کافی غذا در سطح ملی یا بینالمللی که دربر گیرنده تمرکز بر سیاستهایی مثل درآمدها، هزینهها، بازارها و قیمتها برای تحقق امنیت غذایی است؛ ۳- بهرهبرداری از غذا که بهطور عام، به استفاده بدن از انواع مغذیها اطلاق میشود؛ ۴- پایداری این سه بعد، امنیت غذایی در طول زمان که حتی اگر امروز جذب غذای فرد کافی باشد، در صورت عدمدسترسی مکفی فرد به غذا در یک دوره معین، وی همچنان در ناامنی غذایی بهسر میبرد.
بخش کشاورزی با چالش جدی در حوزه ذخایر آب و خاک مواجه است. آمارها نشان میدهد که فرسایش خاک ایران ۶برابر میانگین جهانی و نرخ بهرهوری آب، کمتر از ۵۰درصد میانگین منطقه منا است؛ وضعیتی که پایداری امنیت غذایی را تهدید میکند.
بررسی وضعیت تجارت مواد غذایی در ایران از چند جهت حائز اهمیت است. ایران کشوری است که برای تولید مواد غذایی مزیت جغرافیایی ندارد. به همین دلیل برای تامین مواد غذایی شهروندان، به واردات از دیگر کشورها وابسته است. آمارها نشان میدهد که در سال ۱۴۰۱، از مجموع نزدیک به ۶۰میلیارد دلار واردات ایران، نزدیک به ۳۰درصد صرف واردات محصولات کشاورزی و مواد غذایی شده است. عمده محصولات وارداتی در این بخش شامل ذرت دامی، برنج و گندم میشود که بخش مهمی از سبد غذایی شهروندان ایرانی را تشکیل میدهد. نکته دیگر این است که ۵۶درصد از واردات مواد غذایی از مبدا امارات، هند و ترکیه وارد کشور میشود. این تمرکز در مبادی وارداتی یک تهدید بالقوه برای امنیت غذایی کشور محسوب میشود.
امنیت غذایی در ایران با شعار خودکفایی گره خورده است؛ اما در واقعیت نه امنیت غذایی از حد شعار فراتر رفته و نه خودکفایی. گزارش بازوی پژوهشی مجلس نشان میدهد رد سیاستهای دولت پیکر ضعیف کشاورزی ایران را زخمی کرده است. دولت برای کنترل قیمت غذای شهرنشینان، تولیدات کشاورزی را سرکوب قیمت میکند؛ رسوب کالاهای اساسی در سال ۱۴۰۱ به رکورد رسیده و دولت عزمی برای ایجاد تحول در این بخش نشان نمیدهد.
مرکز مطالعات نشنالاینترست در گزارشی به قلم دو پژوهشگر مسائل بینالملل به ریسکسنجی ۱۰رخداد بینالمللی احتمالی در سال۲۰۲۳ پرداخته است. این پژوهشگران بر اساس رتبهبندی ضعیف، نسبتا ضعیف، متوسط، نسبتا زیاد و کاملا زیاد احتمال به وقوع پیوستن این رخدادهای بینالمللی را مورد بررسی قرار دادهاند. از نگاه این اندیشکده آمریکایی۱۰ریسکی که سرانجام بهعنوان بزرگترین تهدیدهای سال۲۰۲۳ مورد شناسایی قرار گرفتهاند، در فهرست «ناشناختههای شناختهشده» هستند؛ تحولات یا روندهای قابلتشخیصی که میتوان مسیرهای احتمالی آنها را ارزیابی کرد. علاوه بر این، طیفی از «ناشناختههای ناشناخته» نیز وجود دارد؛ رویدادهایی که نمیتوان پیشبینی کرد؛ اما پیامدهای فاجعهباری دارند.
مرکز پژوهشهای اتاق ایران با انتشار گزارش «تأثیرات جهانی جنگ در اوکراین بر امنیت غذایی، انرژی و سیستمهای مالی» به بررسی اثرات فزاینده و هشداردهنده این جنگ بر اقتصاد جهان و راهکارهای مقابله با آن پرداخته است.