مهارتهای حیاتی رهبران سازمانی در ۲۰۲۶
چگونه چارچوبی برای مدیریت عملکرد ایجاد کنیم؟
روابط عمومی اتاق مشهد موفق به کسب نشان طلایی نخستین جشنواره برترینهای روابط عمومی تجاری شد
سهم مالیات در GDP به ۸.۳ درصد رسید
از کتابخانهسازی تا تیمداری؛ مسئولیت اجتماعی باید در میدان عمل دیده شود
احصای علل تکرار توقف ناوگان در مرزهای دوغارون و لطفآباد
تجارت خارجی ایران ۷۶.۵ میلیارد دلار رسید
اعزام هیات تجاری به نمایشگاه بین المللی طلا و جواهر و سنگ و الماس هنگ کنگ
دنیای کسبوکار به سرعت در حال تغییر است و مهارتهای لازم برای یک رهبر سازمانی موفق نیز به همین سرعت در حال تغییر هستند. بهترین رهبران سازمانی در سال۲۰۲۶، مهارت، تجربه و توانایی ایجاد همگرایی بین ماشینهای هوشمند با نیروی انسانی، فرهنگ سازمانی و انتظارات مشتری را خواهند داشت.
نتایج نظرسنجیها نشان میدهد ۳۳ درصد کارکنان دلیل اصلی ترک شغل خود را فقدان فرصتهای ارتقای شغلی عنوان میکنند. این موضوع نشان میدهد شرکتها باید با سرمایهگذاری در استراتژیهای مناسب توسعه کارکنان، میزان ترک شغل آنها را به حداقل برسانند.
سود شرکت پایین آمده. مخارج از بودجهها بیشتر شده و شایعاتی در مورد تعدیل نیرو یکی پس از دیگری در میان کارکنان رد و بدل میشوند. در چنین شرایطی، تیم شما به شما چشم دوخته تا برایشان شفافسازی کنید و به آنها اطمینان خاطر دهید. چطور باید حقیقت را درباره وضعیت شرکت به آنها بگویید، بدون آن که دچار وحشتزدگی شوند؟ چطور میتوان از نکات مثبت صحبت کرد بیآن که حس امنیت کاذب در کارکنان ایجاد شود؟ و چه وقتهایی، این خطر وجود دارد که با سطحی رد شدن یا بزک کردن اوضاع، توجه لازم به مشکلات واقعی که نیاز به همکاری همه دارند، از بین برود؟ این چه ریسکی دارد؟
محمد کارگر شورکی - معاون اجرایی مرکز پایداری کسب و کار دانشگاه تهران ///// در دنیای امروز که سرعت تحولات تکنولوژیک و انتظارات سازمانی بیسابقه است، مدیریت منابع انسانی نقشی کلیدی و تحولآفرین بر عهده دارد. موفقیت سازمانها به صورت مستقیم به نحوه استفاده بهینه و استراتژیک از منابع انسانی وابسته است.
مرکز مطالعات و بررسیهای اقتصادی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی خراسان رضوی در تحلیل دادههای اقتصادی استان در بهار ۱۴۰۴، تصویری دوگانه از وضعیت استان به دست آورده است؛ از یک سو، تجارت خارجی با افت فصلی در صادرات و واردات و کاهش ترانزیت داخلی مواجه شد؛ اما در مقایسه سالانه، رشد قابلتوجهی داشته و ظرفیتهای صادراتی استان را تقویت کرده است. از سوی دیگر، آمار بخش صنعت و معدن نشاندهنده رونق معدنی، بهویژه در تولید کنسانتره و گندله آهن، در کنار کاهش محسوس تولید در صنایع سنتی (صنایع اولیه و با فناوری پایین)، کالاهای اساسی و برخی صنایع مصرفی است. این تضاد بین پویایی معدن و رکود صنایع سنتی و تجارت، نیازمند سیاستگذاری هدفمند برای حفظ توازن رشد اقتصادی و توسعه پایدار استان است.
با فعال شدن مکانیسم ماشه از سوی تروئیکای اروپایی، شدت اثر بازگشت تحریمهای شورای امنیت علیه اقتصاد ایران نامعلوم است. برخی تحلیلگران معتقدند چون تقریبا همه ابزارهای تحریمی آمریکا پیشتر اعمال شده، اثر اقتصادی مستقیم این اقدام ممکن است محدود باشد. با اینحال پیامدهای روانی و سیاسی بازگشت تحریمها میتواند بازارها را تحت فشار قرار دهد. حتی اگر روسیه و چین از ایران حمایت سیاسی کنند، شرکتهای بزرگ این کشورها به دلیل نگرانی از تحریمهای ثانویه آمریکا احتمالا تعامل خود را کاهش خواهند داد. در این چارچوب، ۵ پرسش کلیدی درباره اثر فعال شدن مکانیسم ماشه مطرح است. بررسی درباره این پرسشها، سه سناریو را نشان میدهد؛ در سناریوی خوشبینانه، تاثیر تحریمها محدود باقی میماند. در سناریوی میانه، بخشی از مسیرهای مالی و تجاری مسدود میشود و در سناریوی بدبینانه، کاهش صادرات نفت و انسداد مبادلات مالی دور از انتظار نیست. راهبرد منطقی برای ایران ترکیبی از دیپلماسی فعال برای جلوگیری از بازگشت تحریمها، آمادهسازی اقتصاد داخلی از طریق تنوع شرکای تجاری و تقویت تابآوری است.
افزایش تزاحم مالی بهطور منفی بر نرخ رشد اقتصادی سالانه اثر میگذارد. هرچه دسترسی بخش خصوصی به منابع بانکی محدودتر شود، ظرفیت تولیدی کاهش یافته و رشد اقتصادی افت میکند.
شاخص مدیران خرید کل اقتصاد و شاخص مدیران خرید بخش صنعت در مردادماه حاکی از تداوم روند رکودی ماههای اخیر داشته است. درعینحال از شدت کاهش شامخ صنعت کاسته شده است.
دنیای اقتصاد : مرکز پژوهشهای مجلس در یک گزارش، الزامات بازسازی و نوسازی صنایع را بررسی کرده است. آمارها نشان میدهد که پس از آغاز دور جدید تحریمها در سال ۱۳۹۷، خالص سرمایهگذاری در بخش صنعت کاهش قابلتوجهی داشته است و به همین دلیل، بسیاری از ماشینآلات در این بخش فرسوده شدهاند. به واسطه مستهلک شدن دستگاهها، در حال حاضر بیش از یکسوم بنگاههای صنعتی کوچک، با کمتر از ۵۰ درصد ظرفیت فعالیت میکنند که در صورت تداوم آن ممکن است پایانی تلخ را برای پروژه صنعتی شدن ایران رقم بزند.