تنها گزینه در شرایط فعلی برای حل چالش‌های صنعت برق استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به‌ویژه انرژی خورشیدی است. همچنین در کنار احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر باید اقدامات دیگری برای کاهش مصرف برق مانند اجرای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان، احداث پنل‌های خورشیدی در سقف ساختمان‌ها، سقف سوله‌های صنعتی و کارگاهی نیز اجرا شود. یکی از موارد مهمی که حتماً باید اجرا شود مبحث 19 مقررات ملی ساختمان است که از هدررفت انرژی جلوگیری می‌کند و این موضوع باید به‌صورت جدی در کشور اجرا شود.
اینکه چرا کشور باید به سمت ساخت نیروگاه‌های خورشیدی حرکت کند به موضوعات مختلفی بازمی‌گردد، اما در یک دید کلی در شرایط فعلی و بدون چالش‌های بین‌المللی و تحریم، احداث یک نیروگاه گازی حدوداً 2 سال، نیروگاه بخار 5 سال و نیروگاه اتمی حدود 10 سال زمان می‌برد، اما احداث یک نیروگاه خورشیدی 10 مگاواتی با فرض مکان‌یابی پروژه بین 10 تا 14 ماه زمان می‌برد و این خود نشان می‌دهد که حرکت به سمت احداث نیروگاه‌های خورشیدی می‌تواند مؤثرتر باشد.
ضمن اینکه باید در نظر گرفت احداث نیروگاه‌های گازی با مشکل تأمین سوخت مواجه است؛ به این معنا که احداث این نیروگاه‌ها کار خوبی است، اما هم به زمان بیشتری نیاز دارد و هم به دلیل ناترازی‌ها در بخش گاز با مشکل تأمین سوخت نیز مواجه است.
بررسی راه‌های مختلف نشان می‌دهد که صنعت برق راه‌حلی جز حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر ندارد؛ ضمن اینکه احداث نیروگاه‌های خورشیدی هم به‌صرفه‌تر است و هم منجر به کاهش آلودگی هوا خواهد شد.
نکته مهم اما همیاری مردم، مجلس و ارکان مختلف دولت است. چنانچه همه این بخش‌ها با یکدیگر همکاری و همیاری کنند مشکلات صنعت برق در طول 5 سال قابل‌حل است تا کشور دیگر دچار خاموشی نشود.
برای همیاری مردم باید فرهنگ‌سازی‌های لازم انجام شود؛ به‌طور مثال دستگاه‌های شارژ موبایل مردم اغلب به‌طور مداوم داخل پریز است و این موضوع وقتی در ابعاد بزرگ محاسبه شود منجر به اتلاف بخش زیادی از انرژی در کشور می‌شود یا به‌طور مثال دستگاه‌های مایکروفر به‌طور مداوم به برق متصل هستند. این دستگاه‌ها تقریباً 20 تا 30 برابر یک شارژر موبایل، برق مصرف می‌کنند.
درعین‌حال باید در نظر گرفت که نیروگاه‌های فعلی نیز قدیمی هستند و بسیاری از نیروگاه‌های فعلی باید بازنشسته شوند. با این شرایط دولت به‌تنهایی قادر به حل مشکل نیست و مردم حتماً باید همراهی کنند.
اما از طرف دیگر دولت هم باید سیاست‌هایی را اعمال کند که ورود پنل‌های خورشیدی تسهیل شود، چون کارخانه‌های داخلی فعلی پاسخگوی حتی 10 درصد نیاز کشور هم نیستند و چاره‌ای جز واردات پنل‌های خورشیدی نیست.
در کنار همیاری دولت و مردم، سایر وزارتخانه‌های دولتی نیز باید همکاری کنند؛ به‌طور مثال اجرای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان در اختیار وزارت راه و شهرسازی است.
بهینه‌سازی عایق ساختمان‌ها، پنجره دوجداره و موارد این‌چنینی می‌تواند نقش مؤثری در کاهش مصرف سوخت داشته باشد و این سوخت می‌تواند صرف تولید برق در نیروگاه‌ها شود. همچنین وزارت نفت می‌تواند در زمینه کیفیت و سوخت‌های جایگزین به حل چالش‌های صنعت برق کمک کند. به‌طورکلی حال چالش‌های موجود نیازمند یک عزم ملی میان قوای سه‌گانه و همین‌طور مردم است.
