نسل زدی‌‌‌ها نه‌تنها گونه‌‌‌های ارتباطی سریع‌‌‌تر را ترجیح می‌دهند، بلکه از انبوه ایمیل‌‌‌های دریافتی هم خسته‌‌‌اند. نظرسنجی اخیر پلتفرم آموزش زبان بابل هم نشان داد که اکثر قریب به اتفاق نسل زدی‌‌‌ها حجم ایمیل‌‌‌های دریافتی کاری‌‌‌شان را استرس‌‌‌زا می‌‌‌دانند. علاوه بر آن، بسیاری از این ایمیل‌‌‌ها هرگز باز نمی‌‌‌شوند. ۳۶درصد از کارکنان نسل زد گفته‌‌‌اند که بیش از ۱۰۰۰ایمیل بازنشده در صندوق ورودی خود دارند.
حالا برخی از کارکنان نسل زد سعی دارند از جدیت ایمیل‌‌‌ها بکاهند. کارکنان جوان در ایمیل‌‌‌های خود درست مثل هر پیام‌‌‌رسان آنلاین دیگری از میم و ایموجی و اصطلاحات عامیانه و حروف اختصاری استفاده می‌کنند و عبارات پایانی ایمیل‌‌‌هایشان هم که بعضی از کارکنان جوان در فضای مجازی به اشتراک گذاشته‌‌‌اند، اخیرا در تیک‌‌‌تاک سروصدای زیادی به پا کرده است. مثلا به جای «با احترام» در پایان ایمیل، از «یک روز دیگه، یک کار خفن دیگه» استفاده کرده‌‌‌اند.
چگونه کارکنان نسل زد دارند با شیب تندی نحوه ایمیل زدنمان در محیط کار را دگرگون می‌کنند؟
شوخی، میم و اصطلاحات عامیانه دیگر ممنوع نیستند!
هنگامی که «لیز جورجی»، مدیرعامل پلتفرم تولید محتوای تجارت الکترونیک «سونا» به یک نسل زدی پیشنهاد کار داد، پاسخ او غافلگیرش کرد. جورجی می‌‌‌گوید: «پاسخش به ایمیل من فقط دو جمله بود «سلام رئیس. بزن بریم.» دروغ است اگر بگویم یک آن از انتخابم پشیمان نشدم. مانده بودم که خدایا اصلا کار درستی کردم این فرد را استخدام کردم؟ اما حالا که به گذشته نگاه می‌‌‌کنم می‌‌‌بینم نسل زدی‌‌‌ها دل و زبانشان یکی است و او در آن لحظه خیلی هیجان‌‌‌زده بوده.»
جورجی که خود را از قدیمی‌‌‌های نسل هزاره می‌‌‌داند می‌‌‌گوید ابزارهای کار مجازی، حجم ارتباطات روزانه کارکنان را افزایش داده و این سیل پیام‌‌‌ها عادات ایمیلی نسل زد را تحت‌تاثیر قرار داده است. او می‌‌‌گوید: «اصطلاح شل کردن کار که یک مدل ارتباطی خیلی غیررسمی‌‌‌تر است، به سبک ایمیل‌‌‌نویسی ما نفوذ کرده و میزان جدیت و سختی آن را به شدت کاهش داده است.»
برای شرکت‌های متمرکز بر نسل زد، این ایمیل زدن غیررسمی نه تنها در پیام‌‌‌های داخلی شرکت وجود دارند، بلکه در خبرنامه‌‌‌ها و نشریات مختص اطلاع‌‌‌رسانی به مشتریان هم نفوذ کرده‌‌‌اند. «سلین چای» که یکی از بنیان‌گذاران آژانس خلاقیت نسل زدی به نام ۹۸ بوده و حالا مدیرعامل شرکت است می‌‌‌گوید با توجه به پایگاه مشتریان، مخاطبان و نیروی کار جوانشان، اکثر ایمیل‌‌‌هایشان غیررسمی و محاوره‌‌‌ای است.
او می‌‌‌گوید: «اگر جزو مشترکان ایمیل‌‌‌های ۹۸ باشید می‌‌‌بینید که موضوع ایمیل‌‌‌ها همیشه شامل ایموجی است و متن اصلی ایمیل هم صد درصد ایموجی دارد، چون ایموجی‌‌‌ها چیزهای زیادی را می‌‌‌رسانند که کلمات از ابرازشان عاجزند. به‌خصوص برای مایی که کاملا دورکار هستیم، به این روش سعی می‌‌‌کنیم احساسات یا لحن خاصی را منتقل کنیم.»
این روح آزاد در نوشتن ایمیل می‌تواند حتی به علائم نگارشی هم سرایت کند. چای می‌‌‌گوید: «من واقعا از ایمیل‌‌‌هایی که گاهی اوقات از مشتریان دریافت می‌‌‌کنم و بیش از یک علامت تعجب دارند لذت می‌‌‌برم. این مختص نسل زدی‌‌‌هاست که مثلا بعد از یک «ممنونم» پنج علامت تعجب بگذارند.»
ارتباط موثر در بستر ایمیل
با اینکه ایمیل‌‌‌های غیررسمی به خودی خود هیچ اشکالی ندارند، برخی معتقدند گاهی ایمیل‌‌‌های این‌چنینی به سمت غیرحرفه‌‌‌ای بودن میل می‌کنند. ایمیلی پر از اصطلاحات عامیانه مزیت جوانی است یا مانعی برای کار جدی؟ به گفته متخصصان، کلید موفقیت در تطبیق ایموجی و اصطلاحات مورد استفاده با مخاطب است. این سازگاری، انعطاف‌‌‌پذیری و همدلی در ارتباطات بین نسلی در محیط کار بسیار حیاتی است.
جورجی می‌‌‌گوید: «همیشه باید این را در نظر بگیرید که هر چیزی را که شما در فضای مجازی قرار می‌‌‌دهید، شخصی در دنیای واقعی تجربه‌‌‌اش می‌کند. اگر در پیام‌‌‌رسانی متن تند یا بی‌‌‌‌‌‌ملاحظه‌‌‌ای بنویسید، گیرنده پیام، آن نوشته را یک جایی در دنیای واقعی دریافت می‌کند.» کیت واکر، مشاور منابع انسانی تاکید می‌کند که هدف اصلی ارسال ایمیل که همان ارتباط موثر است، حتما باید در نظر گرفته شود. واکر می‌‌‌گوید اخیرا ایمیلی دریافت کرده که به قدری پر از اختصار بوده که او نتوانسته محتوای پیام را درک کند. او می‌‌‌گوید: «من میل به کارآمدی بیشتر و کمی غیررسمی بودن را درک می‌‌‌کنم، اما در عین حال می‌‌‌خواهیم به گونه‌‌‌ای بنویسیم که خواننده یا مدیر واحد استخدامی بتواند محتوای کلام ما را درک کند.»
از طرف دیگر، شرکت‌های بسیاری از ایمیل، علاوه بر یک راه ارتباطی، به عنوان بستری برای ثبت اسناد و وقایع هم استفاده می‌کنند.
درست است که معمولا پیام‌‌‌ها بعد از ارسال در پیام‌‌‌رسان‌‌‌های آنلاین ناپدید نمی‌‌‌شوند، اما ایمیل‌‌‌ها دیرپایی بیشتری دارند.
واکر می‌‌‌گوید: «تصور کنید مساله‌ای حقوقی پیش آمده و از شما خواسته‌‌‌اند اسناد مربوطه را ارائه دهید. در دادگاه ایستاده‌‌‌اید و اسنادی پر از ایموجی و حروف اختصاری می‌‌‌بینید. مطمئن نیستم خیلی صورت خوشی داشته باشد.»
با این همه، بعضی از محیط‌‌‌های کاری ارزش آزاد گذاشتن کارکنان در مدل خاص ارتباطی‌‌‌شان را درک می‌کنند و سعی دارند استرس و خشکی فضای شرکتی را کاهش دهند. بسیاری از شرکت‌ها پس از شکوفایی فضاهای کاری به سبک سیلیکون ولی، سخت‌‌‌گیری روی لباس فرم کارکنان را کاهش داده‌‌‌اند.
طبق برآورد گالوپ حالا فقط ۳درصد از کارکنان با لباس حرفه‌‌‌ای اداری در محل کار حاضر می‌‌‌شوند. ممکن است همین تغییر فرهنگ درباره ایمیل‌‌‌ها هم اتفاق بیفتد.
در نهایت چای می‌‌‌گوید خود او طرفدار محیط کار ریلکس است و لباس راحت در محیط کار می‌‌‌پوشد. از نظر چای، در نهایت همه‌‌‌چیز به ابراز وجود برمی‌‌‌گردد. بسیاری از نسل زدی‌‌‌ها فقط می‌‌‌خواهند به جای اینکه مجبور باشند نقاب به چهره بزنند، به شکل خود واقعی‌‌‌شان در محل کار حاضر شوند.
منبع: Fast Company
