ضرورت تسریع در روند اجرایی اعطای اختیارات به استانداران برای مدیریت واردات کالاهای اساسی
بازآرایی سبد سرمایهگذاری استان با تاکید بر صنعت، معدن و انرژیهای نو
اصلاح مصرف انرژی، تنها مسیر تامین پایدار برای صنایع است
آسیبشناسی چالشهای صادرات خدمات فنی و مهندسی
ارز ترجیحی واردات برنج حذف شد
سیاستهای نادرست ارزی، مانع ایفای تعهدات صادراتی
گزارش «بازرگانی محصولات کشاورزی و صنایع غذایی در سه ماه ابتدایی سال 1404» منتشر شد
جهش صادرات به ترکیه در گرو تبادل اطلاعات و شناخت دقیق بازار
دکتر حسین عبدهتبریزی ـ استاد مدعو دانشگاه شریف و مدیر آکادمی دانایان // در نیمه دوم دهههشتاد موج عجیبی بر اقتصاد ایران گذشت؛ موجی که در آن هر گروه صنعتی، معدنی، ساختمانی یا خدماتی تصور میکرد اگر بانکی بهنام خود بزند، مشکلات مالیاش حل میشود. بانک داشتن، به معنای داشتن «قلک» بود؛ قلکی که میتوانست منابع گروه را تجهیز کند، ریسکها را پنهان کند و بازیهای مالی داخلی را تسهیل کند. امروز آن موج فروکشکرده و تجربههای تلخ آن باقیماندهاست و اکنون همان روح قدیمی، در لباسی تازه بازگشته است: اینبار همه میخواهند تامین سرمایه بزنند.
وقتی سایه جنگ بر سر کشوری سنگینی میکند، مردم آن کشور ممکن است تصمیمهایی بگیرند که در شرایط عادی احتمال آن تصمیمها اندک است. مثلا ممکن است سراغ خرید و ذخیره برخی اقلام غذایی و تبدیل داراییهای سرمایهای به داراییهای نقدشونده و قابل حمل بروند. از نظر شماری از افراد جامعه، در شرایط جنگی، ذخیره کردن مواد غذایی و همچنین بردن داراییها به پناهگاه امن و خرید اقلامی مانند دلار و سکه کاملا عقلانی است؛ اما آیا اخلاقی هم هست؟
محمدمهدی بهکیش ـ اقتصاددان //سوال مهمی در کشور مطرح است مبنی بر اینکه اگر قرار شود قیمت انرژی اصلاح شود، هزینههای آن را چه گروههایی باید پرداخت کنند؛ دولت، بنگاههای منتفع از ناترازی انرژی یا مردم عادی؟ بهعنوان مثال، اگر دولت بخواهد قیمت بنزین را به طرف واقعی شدن هدایت کند، آیا مردم باید تمام هزینه آن را بدهند و به جای بنزین ۱۵۰۰تومانی، بنزین ۶۰هزار تومانی یا ۸۰هزار تومانی مصرف کنند یا اینکه دولت یا ذینفعان بنگاهدار هم باید بخشی از هزینه را با تغییر رفتار خود تقبل کنند؟
تیمور رحمانی ـ اقتصاددان // آنان که به علم اقتصاد اشراف دارند و علم اقتصاد را بهعنوان یک علم تجربی مطالعه میکنند و نه حوزهای برای طرح تصورات و پندارهای غیرقابل آزمون، میدانند که تورم در ایران اولا موضوعی است ماندگار و فروکش کردنها و خیز برداشتنهای آن نه علامت رخداد جدیدی است و نه علامت درمان پایدار آن؛ ثانیا بخش غالب تورم ایران پیامد صدور دستور خرج و ایجاد تقاضایی است که در قبال آن عرضهای وجود ندارد و این صدور دستور خرج بدون توسل به خلق پول و بدون اذن نظام سیاستگذاری ناممکن است.
محمد علایی، رئیس کمیسیون آب و محیط زیست اتاق بازرگانی خراسان رضوی// دوستی میگفت: «سالهاست از ورشکستگیِ آبی و پیامدهای ویرانگرش میگویی و مینویسی. از: - برداشتِ آب بسیار بیشتر از میزانِ تغذیهی آبخوانهای زیرزمینی و کاهشِ پیوستهی رویهی آبهای زیرزمینی - کم شدنِ آبدهیِ کاریزها، چشمهها و چاهها، خشک شدنِ آنها و شور شدنِ آب و خاک - نابودیِ برگشتناپذیرِ آبخوانهای زیرزمینی، بزرگترین داراییِ بیجایگزینِ ایران - نشست و شکاف خوردنِ زمین و خراب شدنِ روستاها و شهرها، راهها و راهآهن، فرودگاهها، کارخانهها و پیشینهی تمدنیِ چند هزار ساله و امروز و فردایمان - گسترشِ کویر و کوچِ ناچارِ مردم از سرزمینی سوخته و دشتهایی مرده
موسی غنینژاد ـ اقتصاددان // در اقتصادهای مبتنی بر بازار آزاد رقابتی، پدیده چسبندگی قیمتها کمتر اتفاق میافتد. منظور از چسبندگی قیمت این است که تغییراتی در شرایط عرضه یا تقاضای بازار ایجاد شود؛ اما متناسب با آن قیمت تغییر نکند. مثلا وقتی رکود اقتصادی روی میدهد و تقاضا برای نیروی کار کاهش مییابد، انتظار میرود دستمزدها کاهش یابد؛ اما چنین اتفاقی روی نمیدهد و علت آن هم اغلب فشار اجتماعی ناشی از تشکلهای کارگری یا قدرت سیاسی حاکم است که مانع کارفرمایان از کاهش دستمزدها میشوند.
علیرضا شمسفرد، رئیس اتاق مشترک ایران و لهستان طی یادداشتی که همزمان با برگزاری ایراناکسپو تنظیم شده است، چالشها و راهکارهای پیشنهادی برای توسعه صادرات به لهستان را مطرح میکند.
محمدرضا توکلیزاده، رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی خراسان رضوی در یادداشتی درباره ظرفیتهای صادراتی استان نوشت: برای توسعه صادرات خراسان رضوی با ضعف در حوزه حملونقل، فقدان شناخت عمیق از بازارها و موانع گمرکی مواجه هستیم.
سید حامد حکم آبادی ـ کارشناس دفتر کشاورزی اتاق بازرگانی خراسان رضوی // کشاورزی بهعنوان یکی از ارکان اقتصاد کشور، نقش مهمی در تأمین امنیت غذایی، اشتغالزایی و تولید ناخالص داخلی (GDP) ایفا میکند. این بخش با تولید انواع محصولات زراعی، باغی، دامی و شیلاتی، سهم بسزایی در تأمین نیازهای داخلی و صادرات دارد. با وجود این نقش حیاتی، وضعیت سرمایهگذاری در کشاورزی ایران طی دهههای اخیر با نوساناتی همراه بوده که نتیجه آن عدم توسعه زیرساخت ها، بهرهوری پایین، کمبود تجهیزات و ماشین آلات پیشرفته در بسیاری از زیربخشها بوده است.بررسی روند سرمایهگذاری در این بخش طی سالهای اخیر نشاندهنده چالشها و فرصتهایی است که نیازمند توجه ویژه و سیاستگذاریهای هدفمند است.