خط قرمز‏‏‌های رزومه به روایت مسوول گزینش سابق شرکت انویدیا

آنچه شما را در دریایی از متقاضیان متمایز می‌کند و به ساحل موفقیت می‌‌‌رساند این است که بتوانید داستان جذابی را به‌‌‌غایت شفاف و مختصر روایت کنید.»  این کار شامل ذکر مهم‌ترین دستاوردهایتان به موجز‌‌‌ترین شکل ممکن می‌شود. با توجه به سابقه کاری‌‌‌تان، رزومه نباید از یک یا حداکثر دو صفحه بیشتر شود. همچنین به عقیده فکرل خط قرمزهایی هم وجود دارند که متقاضیان باید در هر شرایطی از آنها اجتناب کنند.

 فهرست کردن وظایف روزمره

پیش از هر چیز، از فهرست کردن وظایف روزانه خود زیر هر عنوان شغلی خودداری کنید.  فکرل می‌‌‌گوید: «جایی که بسیاری از افراد در تدوین رزومه اشتباه می‌کنند این است که وظایف روزانه شغل خود را زیر عنوان شغلی فهرست‌بندی می‌کنند. رزومه باید فهرست دستاوردهای شما به همراه بعضی از وظایف شغلی باشد نه کارهای روزمره. مسوولان گزینش  به دنبال این نیستند که ببینند شما ایمیل فرستاده‌‌‌اید و جلسات را هماهنگ کرده‌‌‌اید. آنها می‌‌‌خواهند ببینند که شما چه پروژه‌‌‌های مهمی را به پایان رسانده‌‌‌اید؟  چه درآمدی برای شرکت کسب کرده‌‌‌اید و به‌‌‌طورکلی به چه شکلی در رشد شرکت  نقش داشته‌اید؟ اینکه صرفا وظایف شغلی روزمره خود را فهرست کنید، باعث گیجی مسوولان استخدامی می‌شود و این پیش‌‌‌زمینه را ایجاد می‌کند که تلاش چندانی خرج تدوین این رزومه نکرده‌‌‌اید. چنین کاری هیچ‌‌‌وقت برای یک مسوول کارگزینی نشانه خوبی نیست.

 استفاده از فونت، جدول و نمودار رنگارنگ

یکی دیگر از خط قرمزهای مسوولان گزینش رزومه رنگارنگ و گرافیکی است. فکرل می‌‌‌گوید: «وقتی در گوگل کار می‌‌‌کردم، مردم همیشه رزومه‌‌‌های رنگارنگ هنری می‌فرستادند و در رزومه‌‌‌شان با رنگ‌‌‌های گوگل بازی می‌‌‌کردند. به‌‌‌جای اینکه لیستی از عناوین شغلی و دستاوردهایشان تهیه کنند، رزومه خود را به چند ستون و بخش تقسیم می‌‌‌کردند.

استفاده از یک فرمت ساده و بی‌‌‌آلایش به دستاوردهای شما فرصت ابراز وجود می‌دهد.  با این رزومه‌‌‌های رنگارنگ فقط کمی حقه‌‌‌باز به‌نظر می‌‌‌رسید. تازه بعضی از این رزومه‌‌‌ها حتی خوانا هم نیستند که کار تشخیص صلاحیت شما را سخت‌‌‌تر هم می‌کند.  پای فرمت‌بندی رزومه که به میان می‌‌‌آید تا می‌توانید کسل‌‌‌کننده عمل کنید و قید رنگ و تصویر و چارت و نمودار را بزنید.»

 اکتفا کردن به ذکر سال‌های اشتغال

آخرین خط قرمزی که فکرل به آن اشاره می‌کند، نحوه نمایش تاریخ‌‌‌هاست. ‌برخی از افراد هنگام ذکر مدت‌‌‌زمان اشتغالشان در یک نقش خاص فقط به ذکر تعداد سال‌ها کفایت می‌کنند.

ممکن است یک نفر بگوید از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ در شرکتی مشغول به کار بوده؛ اما دسامبر ۲۰۲۱ تا ژانویه ۲۰۲۲ – که مجموعا دو ماه است- با ژانویه ۲۰۲۱ تا دسامبر ۲۰۲۲ یکی نیست.  این مساله به‌‌‌خودی‌‌‌خود نکته منفی محسوب نمی‌شود؛ اما این سوال را برای مسوولان گزینش به وجود می‌‌‌آورد که چه چیزی را می‌‌‌خواهد مخفی کند؟ توصیه فکرل این است که همیشه ماه و سال را با هم وارد کنید.

منبع: forbes